Όταν έμεινα έγκυος ξεσκόνισα το ίντερνετ για τα θέματα θηλασμού, τόσο που ήμουν αποφασισμένη (επειδή η μαμά μου δεν μπόρεσε να με θηλάσει όταν ήμουν μικρή), ότι θα θηλάσω τον γιο μου όσο περισσότερο μπορώ, ότι και να γίνει.

Μια φίλη μου έλεγε με καμάρι ότι θήλασε 13 μήνες την κόρη της και έλεγα μέσα μου: “Μακάρι να με αξιώσει κι εμένα  Θεός να θηλάσω τόσο και παραπάνω”.

Γέννησα πριν την ΠΗΤ μου λόγω πυελονεφρίτιδας που έπαθα και ανέβαζα πυρετό και μετά με έπιανε τρέμουλο και σφιγγόμουν, με αποτέλεσμα να πέσουν οι παλμοί του μικρού στον καρδιοτοκογράφο (που έκανα συχνά τον τελευταίο μήνα) και έτσι μετά από 12 ώρες προσπάθειας, γέννησα τελικά με καισαρική.

Ζήτησα αμέσως από τις νοσοκόμες αποκλειστικό θηλασμό (μου απέκλεισαν το rooming in λόγω κι άλλης μαμάς στο θάλαμο είπαν) και η απάντηση τους ήταν “δεν γίνεται αυτό, θα σας μιλήσει ο παιδίατρος”.

Και έρχεται ο εφημερεύων παιδίατρος της κλινικής να μου κάνει κήρυγμα ότι το παιδί θα χάσει ούτως ή άλλως βάρος στο διάστημα παραμονής μας και ότι δεν έχω ακόμα γάλα κι έτσι δεν μπορώ να έχω αποκλειστικό θηλασμό.

Εγώ επέμενα ευγενικά ότι θέλω να του δώσω το πρωτόγαλα άμεσα, κι αυτός επέμενε ότι δεν φεύγει το πρωτόγαλα, εκεί θα μείνει. Οι μαίες όταν μου τον φέρνανε, τάχα μου έδειχναν πως να τον βάλω στο στήθος, αλλά ήταν πάντα φαγωμένος. Δεν θήλασα καθόλου μέσα στην κλινική και ένιωθα μόνη και αβοήθητη και τέλος άχρηστη.

Ο άντρας μου, ενώ δεν ήξερε από μωρά κλπ., επέμενε στην προτροπή του παιδιάτρου να δώσω ξένο γάλα, κι έτσι βγαίνοντας από την κλινική μας έδωσαν δώρο ένα κουτί και αγοράσαμε κι εμείς ένα ακόμα.

Στο σπίτι ο μικρός το έπιασε σχεδόν αμέσως το στήθος, αλλά είχα τον άντρα δίπλα μου και με πίεζε να του δίνω και 20-50ml συμπλήρωμα μήπως πεινάει, όπως είπε ο παιδίατρος.

Τον πρώτο μήνα ο μικρός έβαλε βάρος, μετά όμως τον επόμενο όχι το αναμενόμενο, γιατί εγώ σιγά-σιγά έκοβα το ξένο και έδινα μόνο στήθος. Ώσπου ο παιδίατρος μας είπε ότι ανησυχεί που το παιδί δεν βάζει βάρος μήπως έχει κάτι. Ο μικρός έτρωγε λίγο και συχνά μέσα στη μέρα.

Αλλάζουμε παιδίατρο (για κάποιον άλλο λόγο) και εγώ συνεχίζω με αποκλειστικό θηλασμό. Ο μικρός κάποιους μήνες έπαιρνε βάρος και κάποιους όχι το αναμενόμενο. Μέχρι 9 μηνών υπήρξαν 2 μήνες που έχασε μάλιστα και 50 γραμμάρια ή δεν έβαλε καθόλου και παρότι θηλάζουμε αποκλειστικά αρρωσταίνει εύκολα και παθαίνει συχνά βρογχιολίτιδα.

Τι σόι θηλασμός είναι αυτός, που ενώ του δίνω αντισώματα αυτός είναι ευαίσθητος και αρρωσταίνει, αναρωτιέμαι. Με πήρε η κατηφόρα και μου κόπηκε απότομα το γάλα για 1 μέρα. Του έδωσα ξένο.

Έπεσαν επάνω μου γιαγιάδες και ο άντρας ότι δεν το ταΐζω το παιδί και πεινάει και θέλει συμπλήρωμα και εγώ το αφήνω νηστικό, και ότι το γάλα μου δεν έχει λίπος είναι σκέτο νερό, και γιατί δεν του δίνω ξένο…

Στεναχωριόμουν πάρα πολύ αλλά έλεγα πώς βάζει κάποιους μήνες κιλά και άλλους όχι? Εξάλλου είναι πια 9 μηνών και τρώει και τροφές δεν θηλάζει μόνο , έχει και γεύματα με φαγητό και κρέμες και φρούτα.

Στους 9 μήνες αλλάζουμε πάλι παιδίατρο και του λέμε την ανησυχία μας για το ότι ψηλώνει αλλά δεν βάζει κιλά. Αφήνουμε πάλι μερικούς μήνες δοκιμαστικά να δει κι αυτός πως πάει και πόσο βάζει ο μικρός, και στους 13 μήνες κάνουμε τα ραστ τεστ για αλλεργία.

Ο μικρός βγήκε αλλεργικός στο αγελαδινό γάλα το οποίο έπινα εγώ και του το έδινα μέσω του θηλασμού, αλλά και η σκόνη συμπλήρωμα του το έδινε, καθώς επίσης το μοσχάρι και οι κρέμες ρυζάλευρο, φαριν λακτε κλπ. Αυτό τον εμπόδιζε να βάλει βάρος.

Αναγκάστηκα να κόψω εγώ για 10 μέρες τα γαλακτοκομικά για να δούμε αν βάζει βάρος και αποκλείσαμε για αυτές τις μέρες το μοσχάρι και τις κρέμες που έτρωγε. Το παιδί πήρε τα πάνω του.

Έτσι, στους 13 μήνες κόψαμε τον θηλασμό (γιατί εγώ ούτε ψάρι δεν μπορώ να φάω χωρίς τυρί) και με μεγάλη πίκρα μπορώ να σας πω. Θυμάμαι ότι του έδωσα το τελευταίο γεύμα και έκλαιγα γιατί είναι μεγάλο δέσιμο ο θηλασμός, για τη μαμά και το παιδί, είναι ΘΡΕΨΗ, ΑΓΑΠΗ, ΖΩΗ.

Ο μικρός δεν είχε πιάσει μπιμπερό και παρότι ξυπνούσε τη νύχτα 2 φορές για να φάει, δεν έπινε το ειδικό γάλα που μας δώσανε. Αυτό κράτησε 6-7 μέρες περίπου. Μετά του δοκίμασα κατσικίσιο και πίνει μια χαρά!

Σήμερα ο αγώνας μας για τα κιλά συνεχίζεται, αλλά χαίρομαι που έχω ένα έξυπνο παιδί και γερό πάνω απ’ όλα. Αυτές οι αλλεργίες άλλωστε πάνε μέχρι 2-3 χρονών μου είπαν.

Τις προάλλες στην παιδική χαρά μια μαμά που μιλούσαμε με ρώτησε με απορία: “πως άντεξες 13 μήνες να θηλάζεις;”, «πολύ εύκολα, με αγάπη» της απάντησα.

Δεν μου φαινόταν περίεργο που ξυπνούσα 2 και 3 φορές μέσα στη νύχτα να τον θηλάσω και που θήλαζε για να κοιμηθεί και κοιμόταν επάνω μου, κουραζόμουν κάποιες φορές βέβαια και μου έλλειπε ύπνος, αλλά το παιδί με χρειαζόταν, έτσι το έβλεπα εγώ.

Εύχομαι όλες οι μανούλες να καταλάβουν τη σημασία του θηλασμού και να θηλάσουν όσο πιο πολύ μπορούν.

μαμά Γιώτα

Aν θέλετε να μοιραστείτε και
τη δική  σας ιστορία θηλασμού μαζί μου και με τις άλλες μαμάδες, την περιμένω στο info@thilasmos.com

Αφήστε μια απάντηση