Σ’ όλη την διάρκεια του θηλασμού κατάλαβα για πρώτη φορά στην ζωή μου το πόσο μεγάλες αντοχές μπορεί να κρύβει ένας άνθρωπος μέσα του

Γιατί για να θηλάσεις θέλει αντοχή και δύναμη…Και σίγουρα ανθρώπους να σε στηρίζουν.

Κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης διάβαζα σαν τρελή το ένα βιβλίο πίσω από τ’ άλλο…Για τον θηλασμό, για τις πρώτες μέρες με το παιδί στο σπίτι….και χίλια άλλα δυο…Ότι έβρισκα το διάβαζα….

Και ήρθε η μέρα που γέννησα….ούτε που ρώτησαν για αποκλειστικό θηλασμό…και βέβαια στα τόσα βιβλία που είχα διαβάσει, δεν έγραφε κανένα τίποτα τέτοιο για τις επιλογές που μπορεί να έχει μια νέα μαμά μέσα στο μαιευτήριο…

Και επιτέλους ήρθε η ώρα που θα μου έφερναν τον μικρούλη μας…Όλα μια χαρά από την αρχή…Όλες οι μαίες είχαν να κάνουν με τον μικρούλη μας που έπεσε κυριολεκτικά με τα μούτρα στο στήθος μου και μ’ εμένα για το πόσο εύκολα άρχισα να τον θηλάζω…Όλα κυλούσαν μια χαρά…

Μία μαία βλέποντας ότι το στήθος μου είχε παραγωγή αρκετή με παρότρυνε να τον θηλάζω συχνότερα…Έτσι κι εγώ πήγαινα, τον έπαιρνα και τον θήλαζα…

Όταν ρώτησα για αποκλειστικό θηλασμό με κοιτούσαν σαν εξωγήινη…και μου λένε…”ξεκουράσου εδώ μέσα που μπορείς, γιατί αν πας σπίτι σου…” κι εγώ η χαζή είπα, κάτι παραπάνω θα ξέρουν αυτές…Ο νεογνολόγος μας παρότρυνε για αποκλειστικό θηλασμό…αλλά έχετε και την σκόνη στο σπίτι…άνθρωποι είμαστε…την ”τάδε” μάρκα  να έχετε…(γέλια!!!).

Και ήρθε η μέρα που γυρίσαμε στο σπίτι με τον μικρό μας θησαυρό! Σ’ όλη την διάρκεια της διαδρομής ΚΥΡΙΟΣ! (Είχα και αυτό το άγχος γιατί επιστρέφαμε από Θεσσαλονίκη για Χαλκιδική).

Τον αφήνω σιγά σιγά στον καναπέ και ο μικρός συνεχίζει και κοιμάται…Ωραία λέω…Και προτού προλάβω να γυρίσω την πλάτη μου….ουααα  ουααα……WELCOME TO THE CLUB…Ο μικρός κάθε  φορά που πήγαινα να τον ακουμπήσω κάπου άρχιζε  το κλάμα…άντε πάλι το μεμέ απ’ έξω…και πάλι ο μικρός να κοιμάται στο στήθος μου…και πάλι ξανά τα ίδια από την αρχή…

Απ’ όλους  άκουγα ένα μόνο πράγμα…το γάλα σου δεν φτάνει και έχεις το παιδί σου και πεινάει…Μόνο η μαμά μου έλεγε κάνε ότι θες…και ο άντρας μου που ήταν σύμφωνος στην θέλησή μου να θηλάσω…

Η αλήθεια είναι ότι το πρώτο βράδυ μπήκα στον πειρασμό και του έδωσα από την σκόνη…Την επόμενη μέρα που μίλησα με τον γυναικολόγο μου, μου είπε ότι αν θέλω να θηλάσω θα τον έχω συνέχεια μαζί μου και δεν θα του δώσω ξένο γάλα…Έτσι κι έκανα…

Στις δέκα μέρες πήγα να τον δει παιδίατρος….ο μικρός είχε βάλει  αρκετά γραμμάρια…όταν δε της είπα ότι τον έχω συνέχεια στο στήθος άρχισε να φωνάζει…”Αν είναι δυνατόν…είσαι σοβαρή? Θα πάρει το στήθος σου για πιπίλα…να το κόψεις αυτό…κάθε  τρεις ώρες πρέπει να τρώει το παιδί…”.

Κι εγώ ακόμα πιο χαζή που κάθισα και την άκουσα…Το μικρό μου αγγελούδι πεινούσε κι εγώ καθόμουν με το ρολόι στο χέρι να περάσουν δύο ώρες και  όχι τρεις όπως μου είπε γιατί δεν άντεχα να το ακούω να κλαίει…Και μαζί με τον μικρό έκλαιγα κι εγώ παρέα…

Με αποτέλεσμα μετά από δέκα μέρες να μην έχει πάρει γραμμάρια…Βέβαια αυτή την φορά δεν πάτησα το πόδι μου στην ίδια…

Με τα πολλά αρχίσαμε  πάλι τον θηλασμό κανονικά χωρίς ωράρια και κλάματα…Περίπου έναν μήνα αργότερα κι ενώ όλα κυλούσαν καλά, ο μικρός άρχισε να έχει κάποια συμπτώματα αλλεργίας στο αγελαδινό το γάλα, αλλά απ’ αυτά που τρεφόμουν εγώ…

Κυριολεκτικά τους επόμενους μήνες ζούσα με πατάτες, μακαρόνια και ψωμί…όλα τ’ άλλα μου τα είχαν απαγορεύσει…όχι όσπρια, όχι ψάρι, όχι κρέας…ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ…Οι γύρω μου όλοι προσπαθούσαν να με πείσουν να σταματήσω να του δίνω στήθος…

Δεν καταλαβαίνεις πως ταλαιπωρείσαι και ταλαιπωρείς και το παιδί?“. Μόνοι σύμμαχοι μου η μαμά μου και ο άντρας μου…

Σήμερα ο γιος μας είναι δύο χρονών και οκτώ μηνών και συνεχίζει να θηλάζει ….Έχω ακούσει χίλια δυο...Ακόμα και ότι του έδωσα ξινισμένο γάλα γιατί ζήτησε να θηλάσει μετά από δύο μέρες που έκανε να με δει όταν έκανα αφαίρεση χολής

Όταν πριν μία εβδομάδα με ρώτησε μία νέα μαμά μέχρι πότε θήλασα και της είπα ότι ακόμα θηλάζω, μόνο ανώμαλη δεν με είπε…

Και αν σήμερα γράφω την δικιά μου ιστορία αφορμή ο γιος μου, που σήμερα όλο παράπονο έπεσε στην αγκαλιά μου και  χαϊδεύοντας τα μεμέκια του, όπως τα αποκαλεί,  μου λέει: “Μαμά η γιαγιά μου είπε ότι τα μεμέκια σου δεν είναι καλά και ότι δεν της αρέσουν…να το κόψω…” και τον ρωτάω “και εσύ τι της απάντησες καρδούλα μου?”, “Ότι εμένα μου αρέσουν….” και μετά από λίγο…”μαμά γιατί έχεις μεμέκια?”…κι εγώ του απαντάω “για να πίνεις το καλύτερο γάλα του κόσμου αγάπη μου…”

Ξενύχτια  αμέτρητα αλλά είναι αυτά που θα έχουμε να θυμόμαστε….τα μεμέκια του ήταν πολλές φορές η παρηγοριά του…πυρετούς, δόντια, πτώσεις, χάδια, επιβεβαίωση…η σιγουριά του…

Ευχαριστώ αγοράκι μου…..

Σοφία

Aν θέλετε να μοιραστείτε και
τη δική  σας ιστορία θηλασμού μαζί μου και με τις άλλες μαμάδες, την περιμένω στο info@thilasmos.com

Αφήστε μια απάντηση