Δε ξέρω από πού να ξεκινήσω….Το βρήκα…

Πάντα στην ζωή μου είχα μια σκιά. Πίστευα πως δεν ήμουν ιδιαίτερα δεμένη με την μαμά μου επειδή δεν θήλασα ούτε μια σταγόνα (αν και με άφησαν 2 μέρες νηστική).

Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως αν ποτέ γίνω μανούλα θα ΘΗΛΑΣΩ…

Τι ήταν ο θηλασμός για μένα τότε όμως? Είχα εικόνες από μανούλες να θηλάζουν και στην συνέχεια γκλούπ το μπουκάλι στο στόμα….Αυτό ήξερα αυτό έλεγα…
Και ήρθε η στιγμή που μαθαίνω πως είμαι έγκυος στον Γιάννο μου, στον Μικρό μου Πρίγκιπα.

Είχα γραφτεί σε φόρουμ σαν προαίσθημα λίγα 24ωρα αφού συνέλαβα το σποράκι, οπότε όταν έμαθα τα νέα βάλθηκα να διαβάζω ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!!

Ξόδεψα πολλές ώρες και πολλή φαιά ουσία μπροστά στον υπολογιστή (τελικά δόξα το Θεό, άξιζαν), μερόνυχτα διάβαζα κάθε θέμα ήταν σχετικό με την εγκυμοσύνη και πάντα τελείωνα ένα ένα τα θέματα για το θηλασμό!!! Ένα είναι σίγουρο, όλα όσα ήξερα ήταν ΛΑΘΟΣ!!

“Το μαγικό γάλα”

Ήμουν έτοιμη πριν καν μάθω στην Β επιπέδου πως περιμένω ΑΓΟΡΙ!!! (Το όνειρό μου!!). Αυτά και τώρα στο προκείμενο…

Πάω στην κλινική με πονάκια και μένω για να γεννήσω ..!
16 ώρες τοκετού (άντε αγάπη μου 40 εβδομάδες σε περιμένω), 24 ώρες από το πρώτο πονάκι. Μετά το στοίχημα από γιατρό, μαία και αναισθησιολόγο 3.860 γρ και 57 εκ!!!!! Ολόκληρος άντρας!!

“-Βάλτον μου στο στήθος” (λέω στον Μπάμπη τον αναισθησιολόγο)
“-Μα θα στο βάλει η μαία.”
“-ΤΩΡΑΑΑΑΑΑΑΑ”, ας ήθελε να κάνει αλλιώς…

16 ώρες δεν είχαν ακούσει κιχ μόνο γέλια και ανέκδοτα…

Και μπαίνει στο στήθος και επιτέλους κατάλαβα γιατί τα είχα τόσο μεγάλα!!!χαχαχααχ (χουμοράκι). Αγκιστρώθηκε εκεί και δεν ήθελε να φύγει…Ύστερα από ώρα τον πήραν να τον τακτοποιήσουν και πήγα και εγώ στο δωμάτιο…

Στο δίωρο πάω να τον δω και βλέπω υγρό, λιγάκι τόσο δα, στη πιζάμα μου…Μπαίνω μέσα σίφουνας..
“-Θέλω να τον θηλάσω”….(Η μαία πάνω από την συγκάτοικο μας την μικρή που γεννήθηκε με μαμά που είχε ζάχαρο και την παρακολουθούσαν στην θερμοκοιτίδα).

Πέρασαν κλάσματα του δευτερολέπτου και απορώντας δε θα μου τον δώσει? Τον αρπάζω και κάθομαι στην πολυθρόνα…Η μαία πλάτη σε μένα και αφού δεν ακούει κιχ από το μωρό ούτε εμένα να της μιλάω, γυρίζει και γουρλώνει τα μάτια….
“-Είσαι πρωτότοκη?”
“-Ναι,γιατί?”
“-Θηλάζεις σα να είχες άλλα 4!!!”
Ναι, το αντράκι μου έπιασε το στήθος και δε το άφησε από τότε ακόμα και σήμερα…

Κάναμε rooming – in και εκτός από μια μαία το πρώτο βράδυ που τον πήρε για αλλαγή και θεώρησε καλό να τον κρατήσει και να του δώσει ξένο, εφόσον έχω πει για αποκλειστικό και ΕΦΟΣΟΝ είμαι ξύπνια και άλλη μια φορά σε μια στιγμή αδυναμίας μου στις 4 νύχτα, το παιδάκι μου δεν έφαγε ξένο γάλα πάλι!!

ΔΕΝ τραυματίστηκαν ποτέ οι θηλές μου, δεν έπαθα μαστίτιδα (το καλό του μεγάλου στήθους), δεν αγκομάχησα ΠΟΤΕ!! Γιατί? Γιατί ήμουν διαβασμένη..

Ήξερα και για τους μαραθώνιους θηλασμούς (20 ώρες στο στήθος λέμε……) και για τα άλματα και φυσικά δεν άκουσα κανέναν!!! Κοιμόμουν μαζί με το παιδί,το φόραγα και έπινε όποτε ήθελε, δε κοίταξα ρολόι και λάτρευα να τον έχω στο στήθος!!!

Φυσικά δεν τελειώνει εδώ η ιστορία μου!!!

Ο Γιάννος μεγάλωνε με το γαλατάκι της μανούλας..6 μήνες αποκλειστικό θηλασμό, σταδιακή εισαγωγή στερεάς τροφής (φρούτα και λαχανικά και κρέας, ποτέ κρέμα), θήλαζε πριν και μετά από κάθε γεύμα. Μέχρι τον πρώτο χρόνο δεν κοίταξα πόσο έφαγε από το πιάτο καθώς ήξερα πως πρωτεύων τροφή μέχρι το έτος είναι το γάλα της μαμάς και οι στέρεες είναι για να μάθει γεύσεις.

Φτάσαμε τον χρόνο, λίγο πριν γίνουμε 2, στους 21 μήνες μαθαίνω πως είμαι έγκυος!!!!!
Φυσικά δε χρειάστηκα να ρωτήσω κανέναν, ήξερα πως θα συνέχιζα να θηλάζω τον γιο μου…Ο γιατρός μου χαμογελαστός ποτέ δεν είπε λέξη, ίσα ίσα που με διαφήμιζε και συνεχίζει…

Περνάνε 8 μήνες απόλυτης ευτυχίας…Τι να σας πω? Αν δε το βιώσετε δε μπορείτε να το καταλάβετε…Ο Γιάννος θήλαζε στο στήθος μου και η μπέμπα μέσα στην κοιλιά κλωτσούσε, να βλέπατε τα χαμογελαστά ματάκια του μόλις ένιωθε τις κλωτσιές!!!

Φτάνω 39+5 το πρωί έμπαινα για πρόκληση. Με δάκρυα θήλασα το βράδυ τον Γιάννο κι εκείνος (αχ τι αγγελούδι έχω), μου σκούπιζε τα μάτια και έτριβε την κοιλίτσα. Ήταν ο τελευταίος θηλασμός σα μονάκριβος γιος…Από το πρωί θα μεγάλωνε, θα γινόταν ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΡΦΟΣ.

Και πάω να γεννήσω σε κλινική στας Αθήνας…και όλα ωραία γεννάω σε 20 λεπτά αφού ξεκόλλησα από το 4 όπου και μπήκα!! Και είναι δεμένη με τον λώρο 3 φορές σα κοκορέτσι και είναι μια σταλιά 3280 γρ. και 51 εκ.

Πάμε μαζί στην ανάνηψη και θηλάζει έτοιμο γαλατάκι στο έτοιμο στήθος…και μένουμε μαζί και τις 4 μέρες (έκανε ίκτερο), με rooming-in, σε δίκλινο, με διδυμάκια συγκατοίκους και να φεύγει από την μαμά μόνο για αλλαγή και παιδίατρους.

Γυρίζουμε σπίτι (τι κλάμα έριξα που αποχωρίστηκα το αγόρι μου!!!!) και ο αδερφός τρελαίνεται για την μπεμπούλα από την πρώτη στιγμή!! Και τα παίρνω αγκαλιά και τα θηλάζω μαζί και τότε συνειδητοποιώ πως έχω δύο παιδάκια και δάκρυα κυλάνε από τα μάτια μου….

Δε συνεχίζω άλλο……..
Σας εύχομαι σε όλες καλούς θηλασμούς και να έχετε ΟΛΕΣ την ευκολία των δικών μου θηλασμών….

Στέλλα

Aν θέλετε να μοιραστείτε τη δική  σας ιστορία θηλασμού μαζί μου και με τις άλλες μαμάδες, την περιμένω στο info@thilasmos.com

 

This Post Has 3 Comments

  1. Αρετή

    Μπράβο σου κοριτσι μου, με συγκίνησες! Πολύ όμορφη η ιστορία σου, μου θύμισε και τους δικούς μου γιους, 2,5 και 1 έτους σήμερα, ο μικρός θηλάζει σταθερά, ο μεγάλος πολύ σπάνια πλέον το ζητάει. Μόνο ενημέρωση χρειάζεται, γιατι άπο τον περίγυρο μόνο μύθους θα ακούσουμε… καλή συνέχεια!!

  2. athina

    Στέλλα μου με δάκρυα στα μάτια τελείωσα την ιστορία σου…ο περσινός χειμώνας με τις κοιλούμπες και τους θηλασμούς μας θα μου μείνει αξέχαστος …βιώσαμε παράλληλα πολλά κοινά πράγματα,από τότε νιώθω σαν να είσαι κολλητή μου.. να σαι πάντα καλά, να χαίρεσαι τα παιδάκια σου. Σε θαυμάζω!

  3. ΣΤΕΓΙΑ

    Σας ακούω να γράφετε τόσο όμορφα σχόλια και γυρίζω να διαβάσω πάλι το κείμενο μου.Για μένα είναι κάτι φυσικό κάτι που επιβάλλεται από την μεριά μιας μητέρας..Να μεγαλώσει θηλάζοντας τα παιδιά της!!!
    Αθηνά μου και εμένα τα ίδια συναισθήματα με διακατέχουν….

Αφήστε μια απάντηση