Όσα κι αν διάβασα κι όσα κι αν ήξερα για το θηλασμό πριν γεννήσω το πρώτο μου παιδί, τίποτα δε με προετοίμασε γι’ αυτό που αντιμετώπισα όταν άρχισα να θηλάζω και η θεωρία έπρεπε να γίνει πράξη!

η τέχνη του θηλασμού
Photo by Timothy Meinberg on Unsplash

Νομίζω πως πέρασα τα περισσότερα από τα γνωστά προβλήματα θηλασμού τις πρώτες 40 μέρες, όπως πληγωμένες θηλές (πληγές που έτρεχαν αίμα δηλαδή), ψευτοθηλές, μαστίτιδες, μύκητες, μαραθώνιους θηλασμούς, αντλήσεις, κ.α.

Να προσθέσω επίσης στον κατάλογο τους κολικούς του μωρού, την απίστευτη κούραση, την αϋπνία, και το ότι έκανα ΤΑ ΠΑΝΤΑ με το μωρό στο στήθος. Κυριολεκτικά τα πάντα. Δεν ξεκολλούσε από  το στήθος.

Εννοείται ότι είχα φύγει από την κλινική με ένα δωρεάν δείγμα ξένου γάλακτος, το οποίο είχα πάρει καλού κακού μαζί μου τελικά, και με το οποίο φλέρταρα επικίνδυνα σχεδόν καθημερινά, έχοντας να αντιμετωπίσω όλα τα προβλήματα που αράδιασα παραπάνω.

Είχα δώσει στον εαυτό μου προθεσμία 40 μέρες, που μου φάνηκαν 40 χρόνια και λίγα λέω…

Για κακή μου τύχη ήμουν η πρώτη από τις φίλες μου που είχα γεννήσει, δεν υπήρχε εμπειρία δηλαδή, δεν υπήρχε ευρέως διαδεδομένο ίντερνετ και η μόνη πηγή πληροφόρησης τότε ήταν κάποιες αραιές συναντήσεις του Συνδέσμου Θηλασμού και τα φυλλάδιά τους, που για μένα υπήρξαν η σανίδα σωτηρίας μου.

Στις δύσκολες εκείνες μέρες τα διάβαζα συνέχεια, ανάλογα με το πρόβλημα που είχα, και επιβεβαίωνα τον εαυτό μου, ότι όσα περνούσα τα είχαν περάσει κι άλλες, δεν ήμουν η μόνη, δεν ήταν περίεργα όλα αυτά για μια μαμά κι ένα μωρό που θήλαζαν αποκλειστικά και θα περνούσαν.

40 μέρες, υπομονή…  Μετά θα μπορούσα να πω ή ότι τα κατάφερα, ή ότι δεν άντεξα αλλά είχα κάνει ότι καλύτερο μπορούσα.

Στις 40 μέρες, λες και το είχα προγραμματίσει, κάτι άλλαξε. Το μωρό ξεκόλλησε λίγο από το στήθος, μπορούσα να επικοινωνήσω μαζί του και με άλλους τρόπους, αρχίσαμε να μιλάμε, να γελάμε και να χαιρόμαστε αλλιώς.

Και ο θηλασμός έγινε διαφορετικός. Σταμάτησε να πονάει και το μωρό έβαλε ένα υποτυπώδες πρόγραμμα, δεν θήλαζε ατελείωτα πια.

Από κει και πέρα όλα άλλαξαν και η ζωή άρχισε να γίνεται πιο εύκολη και πολύ πιο απολαυστική.

Θέλω σ’ αυτό το σημείο να ξεκαθαρίσω ότι με όλα αυτά που γράφω δεν υπονοώ καθόλου ότι είμαι η τέλεια μαμά επειδή τα κατάφερα, ή καλύτερη από άλλες μαμάδες που δεν τα κατάφεραν εξίσου καλά.

Στην πορεία της ζωής έκανα πολλά λάθη στην ανατροφή των παιδιών μου, όπως όλοι, ίσως περισσότερα απ’ όσα καταλαβαίνω τώρα, και θα κάνω κι άλλα ασφαλώς.

Ο ιδανικός γονιός απλώς δεν υπάρχει. Είναι μύθος.

Όλοι κάνουμε τις επιλογές μας σαν γονείς και ευχόμαστε να είναι οι σωστές. Κάποιες φορές μπορούμε να κάνουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας και κάποιες άλλες όχι. Τόσο απλά είναι τα πράγματα.

Και τις περισσότερες φορές δεν ξέρουμε καν αν η επιλογή που θεωρούμε ως τη σωστή, είναι πράγματι η σωστή για τα δικά μας παιδιά.

Όμως η αλήθεια είναι ότι ο θηλασμός ήταν η μόνη απόφαση που πήρα για τα παιδιά μου, την οποία ποτέ δεν αναρωτήθηκα αν ήταν η σωστή.

Αν όμως μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, θα είχα αφήσει τα πείσματα και την ξεροκεφαλιά και θα είχα δώσει και μερικά μπουκάλια ξένο ή δικό μου γάλα κατά τη διάρκεια εκείνων των τραγικών 40 ημερών, για να κάνω ένα διάλειμμα  να ξεκουραστώ, να κοιμηθώ, να νιώσω λίγο καλύτερα και να πάψω να παριστάνω την ηρωίδα.

Και τώρα ξέρω ότι αυτά που πέρασα τότε εγώ είναι πραγματικά συνηθισμένα προβλήματα θηλασμού.

Κάποια ή και όλα ή και περισσότερα απ’ αυτά τα αντιμετωπίζουν οι περισσότερες νέες μαμάδες κι ακόμα και τώρα, 11 χρόνια μετά, ταυτίζομαι απόλυτα και κλαίω μαζί τους όταν μου τα περιγράφουν. Και ξέρω πόσο σημαντικό είναι κάποιος να σου πει ότι σε καταλαβαίνει, ότι τα πέρασε κι ότι όλα θα πάνε καλά.

Είναι λίγες εκείνες οι γυναίκες που δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα με το θηλασμό κι όλα πάνε καλά απ’ την αρχή ως το τέλος.

Για τις περισσότερες είναι δύσκολα, λίγο ή πολύ.

Έχοντας βιώσει το θηλασμό δύο παιδιών και με την εμπειρία που μου προσφέρανε εκατοντάδες μαμάδες τα προηγούμενα χρόνια, με σιγουριά μπορώ να πω ότι το πιο σημαντικό απ’ όλα για να θηλάσει μια νέα μητέρα, είναι η έγκαιρη και έγκυρη ενημέρωση και υποστήριξη.

Μεγαλώσαμε δυστυχώς με την κουλτούρα του μπουκαλιού και του προγράμματος. Ο θηλασμός δεν είναι κοινός τόπος, δεν είναι κάτι που το κάνουν οι περισσότερες γυναίκες γύρω μας, οι μαμάδες μας και οι φίλες μας, που συνήθως έχουν δώσει στα δικά τους παιδιά ξένο γάλα, δεν μπορούν να μας καταλάβουν, ούτε να μας βοηθήσουν.

Αντιθέτως, πολλές φορές μας αποτρέπουν από την επιλογή μας να θηλάσουμε.

Όμως εάν ο αποκλειστικός θηλασμός ήταν ο πιο διαδεδομένος τρόπος διατροφής, εάν οι περισσότερες μητέρες γύρω μας θήλαζαν, τα γνωστά και συνηθισμένα προβλήματα θηλασμού δε θα φάνταζαν εξωγήινα.

Θα ξέραμε από πριν τι να κάνουμε γι’ αυτά, θα ξέραμε τι να περιμένουμε και πώς να τα αντιμετωπίσουμε, όπως συνέβαινε παλιότερα, όταν οι περισσότερες γυναίκες ήταν αυτές που θήλαζαν κι όχι αυτές που δεν θήλαζαν.

Ο θηλασμός είναι μια τέχνη από χρόνια χαμένη, που πρέπει να την ξαναμάθουμε. Όχι επειδή είναι ο καλύτερος ή ο ιδανικός τρόπος διατροφής των παιδιών μας, αλλά επειδή είναι ο φυσιολογικός τρόπος.

Επειδή είμαστε θηλαστικά.

Επειδή η μαμά-φύση μας προίκισε με την ικανότητα να παράγουμε το συγκεκριμένο γάλα για τα παιδιά μας. Και επειδή αν όχι όλα, τα περισσότερα προβλήματα θηλασμού αντιμετωπίζονται με την κατάλληλη βοήθεια.

Οι γυναίκες έχουν ανάγκη από σωστή υποστήριξη, τόσο από το σύστημα και τους επαγγελματίες υγείας όσο και από τον κοινωνικό περίγυρο, για να μπορούν με επιτυχία να θηλάσουν τα παιδιά τους.

Και όλοι εμείς που προσφέρουμε βοήθεια και πληροφόρηση στις νέες ή/και στις μέλουσες μητέρες, προσπαθούμε ώστε ο θηλασμός να πάρει τη θέση που του ανήκει, να γίνει δηλαδή το σημείο αναφοράς.

Θέλουμε το μητρικό γάλα να είναι διαθέσιμο σε κάθε μωρό, ανεξάρτητα από άλλες συνθήκες.

Και το πρώτο βήμα για την επιτυχία αυτού του σκοπού είναι με την άμεση βοήθεια και υποστήριξη σε όλες τις γυναίκες.

Βίκυ Φαρδογιάννη – Πιστοποιημένη Σύμβουλος Θηλασμού IBCLC

This Post Has 4 Comments

  1. Stella

    Θήλασα τον γιό μου τρία χρόνια, αν κι ήταν κουραστικό στην αρχή -γέννησα και με καισαρική- μετά με βολεψε πάρα πολύ – δεν αποστείρωνα μπιμπερό στις τρεις τα ξημερώματα, όταν βγαίναμε βόλτα δεν κουβαλούσα τσάντες με μπιμπερό, γάλα σκόνη κ.α.
    Το ομορφότερο όλων είναι η σχέση μου με το παιδί μου, στην οποία ο θηλασμός είμαι σίγουρη οτι έπαιξε μεγάλη σημασία.

  2. Εγω ειμαι καινουργια στην εμπειρια του θηλασμου, μολις 18 ημερες θηλαζω, μετα απο καισαρικη. Καταφερα να αρχισω το θηλασμο λιγη ωρα μετα την γεννηση του μωρου, οταν εφτασα στο δωματιο και μου τον φερανε αμεσως. Ειμαιστε στην φαση προσαρμογης, ακομα ποναω, ειδικα στην αρχη του θηλασμου, αλλα σιγουρα παω καλυτερα απο τις πρωτες μερες.

Αφήστε μια απάντηση