Πριν λίγο καιρό έκανα την εξής ερώτηση στη σελίδα μου στο Facebook:

«Θα ήθελα να μου πείτε, με λίγα λόγια, ποιο είναι για σας το καλύτερο πράγμα και ποιο το χειρότερο σε σχέση με το θηλασμό. Για να κάνω την αρχή (και μια μικρή εξομολόγηση), το καλύτερό μου ήταν το ότι μπορούσα με το θηλασμό να τα παρηγορήσω για ότι κι αν τους συνέβαινε και το χειρότερο, όταν μου τραβούσαν την μπλούζα για να θηλάσουν, όπου κι αν ήμασταν, ότι κι αν κάναμε.. Περιμένω και τις δικές σας σκέψεις!».

Εδώ λοιπόν θα διαβάσετε τα σχόλια των μαμάδων που απάντησαν στην παραπάνω ερώτηση.

Προσοχή παρακαλώ: δεν συμφωνώ με όλα όσα γράφονται και ξέρω ότι πολλά απ’ αυτά που θεωρούνται από τις μαμάδες ως χειρότερα, τις περισσότερες φορές λύνονται χωρίς μεγάλη προσπάθεια. Μερικές φορές αρκεί μόνο μια κουβέντα, ένα μικρό «σπρώξιμο», για να αλλάξουμε στάση και τον τρόπο που βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε τα πράγματα.

Διαβάστε λοιπόν τις απολαυστικές απαντήσεις που δώσανε οι μαμαδοφίλες μου και αν πρόκειται να γίνετε σύντομα για πρώτη φορά μητέρα, μην πτοείστε με τα «χειρότερα».

Όπως όλα όσα αξίζουν στη ζωή, έχει κι ο θηλασμός τις δυσκολίες του, αλλά κι αυτές ξεπερνιούνται με θέληση, συμπαράσταση και την κατάλληλη βοήθεια.

Κι αυτό που μένει τελικά, είναι μόνο μια γλυκιά, πολύ γλυκιά ανάμνηση και η  μοναδική αίσθηση ότι «άξιζε τον κόπο» και αυτό που μ’ αρέσει να λέω εγώ:

O θηλασμός ήταν το μοναδικό πράγμα που έκανα για τα παιδιά μου, για το οποίο ούτε μια στιγμή δεν αναρωτήθηκα αν ήταν το σωστό.

Ανδρονίκη Προυσαλίδου: «3 φορές μαστίτιδα, έλλειψη ύπνου, κούραση αλλά θυμάμαι μόνο υπέροχες στιγμές… Και το καλύτερο, λίγο πριν κλείσει τα 3 χρόνια του μου λέει ένα βράδυ που τον ρωτούσα “τόσο ωραίο είναι το γάλα πια;” και μου λέει: ”Μαμά, είναι πιο ωαίο (δεν λέει το ρο!) κι από τούτα (τούρτα!), πιο ωαίο κι από μακαόνια, πιο ωαίο κι από κουλουάκια!!!” Αυτά!»

Νάνσυ Μαραβελάκη: « το ωραιότερο: το βλέμμα του όταν θηλάζει (22μην) και τα φιλιά που μου δίνει στο στήθος στα ενδιάμεσα του θηλασμού σαν να τους λέει ”σας αγαπώ”. Το χειρότερο: τα τσιμπήματα στο άλλο στήθος με τα νυχάκια του την ώρα του βραδινού»

Βίκυ: «Είμαι πολύ χαρούμενη που κατάφερα 20 μήνες να θηλάσω το γιο μου. Το καλύτερο μας η ηρεμία του μετά από κλάμα-γκρίνια μόλις τον έβαζα στο στήθος… τα απαλά χαδάκια στο πρόσωπο μου και το βλέμμα του κάθε φορά που θήλαζε… το χειρότερο, η μέρα που σταματήσαμε να θηλάζουμε…..»

Ρένα Νικολαίδου: «Βελτίωσε στο μέγιστο τον συναισθηματικό μου κόσμο και της οικογένειας μου. Αρνητική πλευρά του θηλάζειν δεν υπάρχει για μένα. Είναι όμως θλιβερό το πόσο υποτιμημένος είναι ο θηλασμός.»

Αργυρώ Ζικούλη: «Το καλύτερο: όταν με κοιτάει στα μάτια και είναι απόλυτα ήρεμος. Το χειρότερο: όταν κάθε αγκαλιά μου, γι’ αυτόν σημαίνει “γάλα” (σήκωμα ή κατέβασμα μπλούζας»

Άννα Γεωργιάδου: «Το καλύτερο είναι όταν της προσφέρω το στήθος μου και γελάει σαν να βλέπει τον χρυσό όλου του κόσμου. Το χειρότερο όταν με τα νύχια της πιάνει τη θηλή και την τσιμπάει. Και όσο και να της κόβω τα νύχια πάντα κάτι περισσεύει.»

Ευαγγελία Κωνσταντινίδου: « θα ξεκινήσω από το αρνητικό, το ότι δεν μπορώ να την αφήσω πουθενά………θετικό τι να πω……η κάθε στιγμή είναι μοναδική και όποιος δεν το έχει ζήσει δεν μπορεί να το καταλάβει!!!»

Λίνα Αγγέλου: «Το βλέμμα του μωρού όταν με κοιτάζει με τόση αγάπη και γαλήνη μέσα στα μάτια, είναι ότι πιο όμορφο στον κόσμο, πολλές φορές απλώνει τα χεράκια της και με χαϊδεύει κι εγώ ανταποδίδω με φιλιά και άλλες παίζει με τις βλεφαρίδες μου ή κάνω ότι την δαγκώνω, το τραβάει παιχνιδιάρικα κ διακρίνεται το χαμογελάκι της ενώ θηλάζει… δεν έχω τίποτα άσχημο να αναφέρω από αυτήν την εμπειρία 11 + μήνες, είναι ότι πιο όμορφο».

Ελένη Μπαχαρίδου: « Εμπειρία 16 μηνών! Απίστευτα συναισθήματα! Δώρο Θεού, φύσης και μάνας για το κάθε παιδί του πλανήτη! Πόσα χαμόγελα και πόσα ναζάκια μου ΄κανες την ώρα που θήλαζες και ταυτόχρονα παίζαμε με τα δαχτυλάκια μας, αγγελάκι μου… Μου χάιδευες τόσο τρυφερά την κοιλιά…. πότε την πλάτη… πότε την μύτη και πότε το χέρι μου! Άρχισες να μιλάς και όταν ερχόταν η ώρα του θηλασμού έλεγες…. μεμέ, μεμέ! Επίσης, όταν έφτανες κοντά στο στήθος, μέχρι να σε βάλω στη σωστή θέση, με μύριζες κι ανάσαινες τόσο γρήγορα από αγωνία και λαχτάρα να το καταφέρεις! Απίστευτο! Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου που μου έδωσες την ευτυχία αυτή! Μοναδική! Μετά από όλο αυτό που έζησα, δεν μπορώ να πω ότι μου έμεινε τόσο έντονα στη μνήμη το πρώτο μας 20ήμερο με τις πληγές στις θηλές να τρέχουν πύον… Άξιζε πραγματικά και φαντάζει τόσο μικρό κοντά σε όλα τα άλλα! Σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να γράψω!».

Έλενα Γεωργίου: «θηλασμός………..μμμμμμμμμμμμμμμμμ… είναι όπως όλα αυτά τα λίγα που αξίζουν στην ζωή….όμορφο και δύσκολο μαζί….!!!!!!!!!!!»

Μαρία Λαζαρίδου: «Πηγαίναμε οπουδήποτε γιατί υπήρχε η ασφάλεια ότι το γάλα είναι διαθέσιμο και δεν χρειάζεται να αναζητήσουμε φαγητό επειγόντως, αλλά το βραδινό πιπίλισμα στο κρεβάτι ήταν και ο λόγος που κουράστηκα και σταματήσαμε το θηλασμό στα 2 χρόνια.»

Λήδα Μιχαηλίδου: «Πέρα από τα εμφανή οφέλη στην υγεία του γιόκα μου, το καλύτερο είναι ο συναισθηματικός και ψυχολογικός δεσμός που δημιουργήθηκε μεταξύ μας… Περισσότερο και από τους 9 μήνες της εγκυμοσύνης! Τα χειρότερα ήταν οι πρώτες μέρες της αβεβαιότητας κατά πόσο έπαιρνε αρκετό γάλα και το γεγονός ότι μέχρι 4 μηνών κάναμε μαραθώνιους θηλασμούς. Αυτά όμως τα χω ξεχάσει ήδη και ευχαρίστως θα ξαναπερνούσα τα ίδια για χάρη του…»

Χριστίνα Παλαιολόγου: «το καλύτερο είναι όταν βλέπω πόσο ηρεμεί μόλις τη θηλάζω, πόσο ευτυχισμένη νιώθει κι όταν με γεμίζει φιλιά κι “ευχαριστώ” για αυτό που της προσφέρω [είναι 2χρονων κ 2μηνων] και το χειρότερο είναι που δεν βρίσκω τον τρόπο να το σταματήσουμε.»

Τίνα Βαφιαδάκη: «επειδή είμαι σε φάση αποθηλασμού και μας έχει μείνει ένα γεύμα… συνειδητοποιώ μετά από δυο χρόνια και δυο μήνες θηλασμού ότι οι καλύτερες στιγμές είναι πάρα πολλές και είμαι χαρούμενη που το ΄ζησα με το παιδί μου….οι καλύτερες ήταν όταν παίζαμε κατά την διάρκεια του θηλασμού! Πόση ευτυχία! Και η χειρότερη όταν μου τράβαγε την μπλούζα.»

Ανδριάνα Πρόισκου: « το καλύτερο ανάμεσα σε τοοοοσα πολλά ήταν όταν αρρώστησε με 40+ πυρετό και το μόνο φάρμακο που αισθανόμουν ότι του δίνω ήταν το γαλατάκι μου και το μόνο που ήθελε και εκείνος….το χειρότερο όταν μετά από 20 μήνες θηλασμού σταμάτησα εγώ να θέλω να συνεχίσω…! Ψυχολογικό καθαρά…!

Αναστασία Παυλίδου: « το καλύτερο είναι όταν με κοιτάει και όταν μου πιάνει με τα χεράκια του το πρόσωπό μου και με χαϊδεύει. Το χειρότερο είναι όταν με δαγκώνει»

Τόνια Αντιόχου: «Το καλύτερο είναι ο ήχος που βγάζει όταν καταπίνει το γάλα και το βλέμμα γεμάτο απόλαυση και ευγνωμοσύνη. Τα χεράκια ακουμπούν το στήθος ή τα χέρια μου, με χαϊδεύει και κάποιες φορές χαϊδεύει το κεφάλι της, άλλες φορές χαμογελάει ή αν της τραγουδήσω σταματάει για να τραγουδήσει μαζί μου! Όλα τα άλλα ωχριούν μπροστά σ’ αυτό που μοιραζόμαστε η μπουμπι μου κι εγώ!»

Ιωάννα Πέππα: «Το χειρότερο ήταν στην αρχή που πονούσα πάρα πολύ γιατί μου τις είχε πληγώσει. Τώρα όμως έμεινε μόνο το καλύτερο κι είναι αυτό το βλέμμα ενθουσιασμού, λατρείας κι ευγνωμοσύνης που δεν περιγράφεται εύκολα αν δεν το δεις με τα μάτια σου και δεν θα το άλλαζα με τίποτα στον κόσμο, ακόμα κι αν πόναγα και τώρα, 8 μήνες μετά!»

Αφροδίτη Κλεινάκη: « Το καλύτερο για μένα ήταν ότι σε αυτό το υπέροχο ταξίδι που ξανακάνω, με τα καλά του και τα στραβά του, δεν είμαι μόνη όπως στο πρώτο μου. Έχω συντροφιά κοπέλες που γνώρισα έτσι τυχαία και τα περνάμε όλα όλες μαζί!!! Τίποτα δεν με αγχώνει στον θηλασμό, ούτε η κούραση, ούτε τα ξενύχτια, ούτε οι απαιτήσεις της, τα λατρεύω και τα ζω!!!! Το χειρότερο που μπορούσε να συμβεί ήταν ότι σε αυτό το ταξίδι μου συνάντησα μητέρες που προσπάθησαν με κάθε τρόπο να με φτάσουν στο πάτωμα, αλλά δεν τα κατάφεραν, ο θηλασμός με έχει κάνει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ δυνατή και γίνομαι ακόμα καλύτερος άνθρωπος, με ωθεί να κάνω πράγματα! Μου δίνει δύναμη, αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση!!!»

Μαρία Νιώτη: «Το καλύτερο: η μαγεία του, που στον κόσμο όλο είσαι εσύ και το παιδί και κανείς άλλος! Το χειρότερο, τα λόγια πού ακούμε γιατί είμαστε 3,5χρονών.»

Μαρίνα Καφφέ: «το καλύτερο το ότι θρέφεις με το κορμί σου ένα πλάσμα και το χειρότερο ότι (μπορεί να) πετάγεται το γάλα στο ένα μέτρο.»

Γωγώ Σιμοπούλου: «το καλύτερο είναι ότι όλα τα περνάμε με το θηλασμό, ακόμα και τα χτυπήματα. Το χειρότερο ότι δεν μπορώ να πάω πουθενά γιατί σκέφτομαι μήπως θέλει να θηλάσει. Πάω αλλά με άγχος.»

Μαίρη Αθανασιάδου: «το χειρότερο τα ξενύχτια και το καλύτερο η απέραντη αγάπη στο βλέμμα τους όταν θηλάζουν, αυτό το συναίσθημα δε θα το άλλαζα με τίποτα στον κόσμο!»

Γεωργία Γούλα: «το καλύτερο όταν ήταν άρρωστα/κακόφαγα και δεν έβαζαν τίποτα στο στόμα τους. Το χειρότερο ότι θέλει και τα δύο στήθη έξω πάντα, αλλιώς τσιρίζει αν καλύψω το ένα και ότι υποχρεωτικά στρίβει την θηλή πάντα.»

Έμυ Νικολαίδου: «Το καλύτερο είναι ότι την παρηγορώ σε δευτερόλεπτα και το χειρότερο, αλλά πολύ πολύ πολύ χειρότερο, είναι ότι δυόμισι και παραπάνω χρόνια η γαλατορουφήχτρα μου δε μ’ αφήνει να πάω κανένα ταξιδάκι με τον αντρούλη….»

Μαρία Κρίτου: «το καλύτερο μου όταν έχει κέφια και θηλάζει, μου χαμογελάει και μου χαϊδεύει το πρόσωπο. Τότε λιώνω…. το χειρότερο φυσικά όταν δαγκώνει….έχω τραβήξει πόνο τρελό, ευτυχώς το ξεπεράσαμε κι αυτό. Να πω και τι μου τη δίνει όταν με ρωτάνε οι άλλοι σε σχέση με το θηλασμό?????? “Μέχρι πότε θα τη θηλάζεις? Ε, άντε έφτασε χρόνος, να της δώσεις ξένο να απεξαρτηθεί, να μην είναι τόσο κολλημένη πάνω σου”.»

Πόπη Κοντού: «Το καλύτερο είναι πως όλος ο κόσμος του είσαι εσύ που το έφερες στη ζωή και τώρα το τρέφεις από το σώμα σου . Του δείχνεις τη στοργή σου, την αγάπη σου, την αφοσίωση, σου μέσα από το θηλασμό και εκείνο στο ανταποδίδει με ένα βλέμμα , με το πιάσιμο του μικρού σου δαχτύλου , με το δικό του χάδι … Ότι και αν πέρασα στον πρώτο μου γιο και με δυσκόλεψαν, είναι μια ανάμνηση που την χρησιμοποίησα για να βοηθήσω όσο μπορέσω άλλες μαμάδες . Την εσκεμμένη παραπληροφόρηση μέσα στην κλινική με σκοπό να μην θηλάσω, τις πληγές στην αρχή του θηλασμού, τα ειρωνικά σχόλια από τον 6ο μήνα μέχρι τον 27ο, τα ξενύχτια, όλα! Όλα έγιναν εμπειρίες που χρησιμεύουν και τώρα στο δεύτερο όλα εξακολουθούν να είναι μαγικά γιατί ΑΞΙΖΕΙ να το ζούμε!»

Νικολέτα Σγουρίδη: « το καλύτερο είναι όλο το προσωπάκι τους όταν θηλάζουν – τα ματάκια που σε κοιτάνε στα μάτια, το στοματάκι τους που παίρνει το σχήμα του στήθους και το σαγονάκι τους που κινείται ελαφρά…δεν συζητώ για το γκλούπ γκλούπ που έκαναν τους πρώτους μήνες…επίσης το “αααχχχ” που κάνει μερικές φορές μόλις τελειώσει το θηλασμό…Το χειρότερο, όταν μες στον κόσμο ήθελε να τα πετάω και τα δυο έξω.»

Ιωάννα Μαργαρίτη: «Το χειρότερο είναι που θηλάζω με ψευτοθηλή και δυσκολεύομαι να θηλάσω όπου βρίσκομαι! Και το καλύτερο, που τον έχω στην αγκαλιά μου…λιώνω!!!»

Μαρία Σαπουνά: «Ότι έχει να κάνει με τον θηλασμό είναι καλό (μέχρι 6 μηνών θηλάζαμε κάθε 1 ώρα, μέρα κ νύχτα), ο μικρός μου είναι 20 μηνών και θα θηλάζουμε μέχρι να πάει φαντάρος…άλλα το πιο καλό από όλα είναι ότι έχεις το μωρό σου στην αγκαλιά όλη την ώρα και σε κοιτάει μες τα μάτια!!! Και ξέρεις ότι σε λατρεύει. Το χειρότερο θα είναι όταν θα σταματήσουμε να θηλάζουμε..»

Λαμπρινή: «Το καλύτερο ήταν πως μπορούσα να πάω οπουδήποτε μαζί τους από βρεφάκια ακόμα, χωρίς να κουβαλώ τίποτα, αφού οποιαδήποτε στιγμή ήθελαν το γαλατάκι τους το’ χαν έτοιμο, στην ποσότητα που θέλανε και στη σωστή θερμοκρασία. Τα δυο χειρότερα ξεκίνησαν με την ηλικία της εξερεύνησης. Το πρώτο είναι η ”θηλή-λάστιχο” που ενώ θηλάζουν γυρίζουν το κεφάλι 180 μοίρες για να δουν από που ακούστηκε ο θόρυβος, χωρίς να αφήσουν τη θηλή (αουτς).Το δεύτερο, που το κάνει ο γιος μου τώρα, είναι ο θηλασμός σε στυλ «πίνω καφέ»: πίνει λίγο, το αφήνει για ένα λεπτό, ξανά μετά και ούτω καθεξής, κάτι που είναι δύσκολο κυρίως σε δημόσιο χώρο ή με κόσμο, να έχεις μόνιμα εκτεθειμένο το στήθος και το αστείο είναι πως αν πάω να το καλύψω, τσατίζεται και τραβάει και την μπλούζα!»

Χριστίνα Φλώρου: «Πραγματικά τι να πρωτογράψεις στο καλύτερο, το βλέμμα, το δέσιμο, η αγάπη, η στοργή, η φροντίδα, ο θηλασμός είναι μαγεία, σαν να απλώνεις μια ασπίδα γύρο του την ώρα που θηλάζεις, μια ασπίδα υπέρτατης αγάπης! Το χειρότερο, εκτός της αϋπνίας που σε ταλαιπωρεί λίγο…. θα συμφωνήσω και εγώ με πολλές μανούλες πως είναι οι εξωτερικοί παράγοντες… Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι όταν μου λένε “ΑΚΟΜΑ ΘΗΛΑΖΕΙΣ???????” και έχουν το ύφος “ΑΙΝΤΕ ΑΙΝΤΕεεεεεεεεεεεεε”!!!

Χρυσάνθη Κίσσα: «Ένα από τα καλύτερα του θηλασμού για μένα είναι ότι δεν ανησυχώ μήπως το παιδί μου πεινάσει.. και μπορώ να σουρτουκεύω όσο θέλω… χωρίς λεφτά, έτσι απλά… Και το χειρότερο, όταν θήλαζε η κόρη μου και ήμουν έγκυος.. πονούσααα

Σμαρώ Κονσολάκη: «Το καλύτερο είναι το πως ό,τι κι να τους συμβαίνει, με λίγο γαλατάκι όλα ξεχνιούνται στη στιγμή. Το χειρότερο είναι ότι αν θέλει γάλα, το ζητάει κ το διεκδικεί όπου κι αν είναι, ότι κι αν κάνει!»

Ελένη Λάππα-Δεμερτζή: « Το ότι λόγω ανοσοποιητικού αρρώσταιναν αρκετές φορές, το  στήθος ήταν η ηρεμία μας και το γεγονός ότι όπου πηγαίναμε με τραβούσαν και ήθελαν γάλα, κάπως με ενοχλούσε»

Κατερίνα Ράπτη: «Το καλύτερο: όταν κοιμόμαστε αγκαλιά, θηλάζοντας και με το χεράκι τους με χαϊδεύουν, η ματιά που μου ρίχνουν όταν θηλάζουν. Το χειρότερο: το ξενύχτι (αν και ξέρω ότι δε σχετίζεται με το θηλασμό) και το ότι διστάζω και δε θέλω να λείψω 3 μέρες μόνη μου, γιατί ξέρω ότι θα με αναζητάνε για να θηλάσουν και θα στενοχωριούνται. Τα δυο μου παιδιά θήλασαν πάνω από χρόνο και το τρίτο μόνο ένα μήνα απευθείας και άλλους τέσσερις με θήλαστρο. Το τρίτο χρειάστηκε να περάσει πάνω από ένας χρόνος για να το ‘αισθανθώ’ τόσο κοντά μου και να δεθώ μαζί του, σε σχέση με τα άλλα δυο..»

Σεβαστή Δημοσίου: «το καλύτερο ήταν ο θηλασμός. Το χειρότερο ήταν η άγνοια των γύρω μου κ ο έξωθεν αποθηλασμός.»

Σοφία Αθανασιάδου: «το στρίψιμο της θηλής (πονάει λέμε) και το καλύτερο είναι ΟΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!»

Χριστίνα Βονιάτη: « Το “χειρότερο” είναι να μην αφήνει με τίποτα το βυζί ακόμα κι όταν έχει κοιμηθεί. Κάθε φορά που πάω ν’ απελευθερωθώ από το στόμα της, ξυπνάει και το διεκδικεί, μέχρι να ξανακοιμηθεί και φτου απ’ την αρχή!»

Νόρα Χατζηνικολάου: «Το καλύτερο είναι οι ματάρες του που με κοιτάνε με λατρεία και το ότι τον βλέπω να μεγαλώνει κάθε μέρα. Το χειρότερο δεν είναι ούτε τα ξενύχτια, ούτε οι υπόλοιπες δυσκολίες που μπορεί να έχει ο θηλασμός, αναλόγως και το παιδάκι. Το χειρότερο είναι που κάποιοι έχοντας τις δικές τους αντιλήψεις προσπαθούν με χίλιους δυο τρόπους να σε αποθαρρύνουν και να σε κάνουν να αμφιβάλλεις. Δεν θα τους κάνουμε το χατίρι όμως να στερήσουμε για χάρη τους το μεγαλύτερο δώρο για το μωρό μας, μαζί με την αγάπη και την φροντίδα μας φυσικά.»

Χριστίνα Κοσμίδου: « καλύτερο: το βλέμμα όταν θηλάζει και σε κοιτάει…..όλου του κόσμου τα συναισθήματα μέσα σε δύο μάτια!!! Χειρότερο: το ξύπνημα κάθε 2_3 ώρες….unforgettable…»

Ελένη Σταμάτη: «Χειρότερο και καλύτερο μαζί…αναλόγως την ψυχολογία μου…ότι 2 χρόνια μόνο εγώ την βάζω για ύπνο.»

Πόπη: «Το καλύτερο όταν σε κοιτάζει στα μάτια και νιώθεις ότι είναι κομμάτι από σένα, το χειρότερο όταν με δαγκώνει…»

Στέλλα Κάραλη: «Για μένα δεν υπήρχε καλύτερο…..έζησα μαγικές στιγμές, βίωσα την μητρότητα στο απόλυτο…………..είμαι περήφανη που μπόρεσα και τα κατάφερα, έχοντας σύμμαχο τον άντρα μου που πάντα με στήριζε και με υποστήριζε…….χειρότερες στιγμές στο θηλασμό δεν είχα, πέρα που στα πρώτα χρόνια, δεν κοιμόμουν τα βράδια…………ξενύχτια, κούραση……….και το πρωί δουλειά..Ήμουν όμως τυχερή γιατί η δουλειά μου ήταν μια γωνία από το πατρικό μου. Έτσι λοιπόν πεταγόμουν, θήλαζα και ξανά…. μετά τα είχα μαζί μου σχολείο….και έτσι μπόρεσα και έκανα τα παιδιά μου να αντέχουν σε ιώσεις ……………είναι πολύ προσωπικό το θέμα και η κάθε μια από εμάς το βιώνει πολύ διαφορετικά………όλες όμως αξίζουν το σεβασμό……………..»

Τζίνα Λυμπεροπούλου: «Το καλύτερο όταν με κοιτάει…το χειρότερο ο ύπνος.»

Δήμητρα Μουδάκη: « Γενικά ο θηλασμός είναι ότι πιο μαγικό μπορεί να βιώσει μια μαμά! Το καλύτερο ήταν όταν θήλαζε, σταματούσε για δευτερόλεπτα, με κοιτούσε και έσκαγε ένα απίστευτο χαμόγελο χωρίς να αφήνει τη θηλή! Τι να σκαφτόταν άραγε; Κάτι καλό πάντως! Και το χειρότερο βέβαια ήταν ότι δεν μπορούσα να λείψω πάνω από μια ώρα! Και αυτό με άγχος μήπως κλαίει!»

«Αχ αυτά τα μάτια όταν θηλάζουν, ατελείωτη αγάπη στο βλέμμα σαν να καταλαβαίνουν πως τους έχεις δώσει ζωή αλλά και πως εξακολουθείς να τους δίνεις, ως τροφός… Το χειρότερο, στην μεγάλη μου την κόρη, το άγχος με το βάρος γιατί είχαμε κάποια θέματα στην αρχή… Τώρα με τον μικρό δεν έχω ακόμα ” χειρότερο ” …»

Λίζα Σεντελίδου: « το ότι τον έβλεπα να μεγαλώνει τους πρώτους έξι μήνες ΜΟΝΟ με το γάλα μου, με κάτι που έβγαινε από μέσα μου, μαζί με την αγάπη μου βέβαια…αλλά τώρα που είναι 11 μηνών με δαγκώνει και αυτό είναι το χειρότερο…»

Μπέτυ Κούτρα: «Είναι η ´´δική μας ´´ μοναδική στιγμή που ηρεμούμε ότι κι αν συμβεί… Εξάρτηση τρομερή!! Όσες θηλάζετε καταλαβαίνετε….»

Αλεξάνδρα Γραμματικάκη: «Το καλύτερο, που πηγαίναμε παντού χωρίς να κουβαλάω μπιμπερό κτλ! Χειρότερο δεν έχω να θυμάμαι κάτι.»

Μάρθα Καλαιτζή: «το καλύτερο είναι το βράδυ, δεν χρειάζεται να σηκώνομαι και να φτιάχνω γάλα. Και το χειρότερο είναι τώρα που ξεκινάμε και βγάζουμε δοντάκια και πιέζει δυνατά το στήθος…»

Τάσα Κόκοτα: « το καλύτερο όταν θηλάζει και με κοιτάζει στα μάτια, με χαϊδεύει στο πρόσωπο, στα μαλλιά….Το χειρότερο, που δεν κοιμάται χωρίς να θηλάσει….Όταν λείπω στη δουλειά, για να κοιμηθεί μόνη της πρέπει να εξαντληθεί ή να πιει τσαγάκι με μπιμπερό….»

Ελένη Προδρόμου: «το χειρότερο φυσικά όταν με δαγκώνει, αλλά το καλύτερο, που τα καλύπτει όλα μα όλα, είναι ότι περνάνε όλα τα προβλήματα και σταματάνε τα κλάματα όταν έρχεται σ’ επαφή με τη μαμάκα!!!»

Δήμητρα Καμπιτάκη: «Το καλύτερο είναι ότι μπορώ να τον θηλάσω παντού. Το χειρότερο ότι μου χει ξεχειλώσει όλα μου τα ρούχα.»

Αργυρώ Στρατάκη: « το καλύτερο είναι η αίσθηση ότι προσφέρω το καλύτερο που μπορώ στο παιδί. Το χειρότερο ότι δεν κοιμάται με κανέναν εκτός από το βυζί και δε μπορώ το βράδυ να πάω πουθενά.»

Αθανασία Νικούδη: « Το καλύτερο μου είναι που τον θηλάζω συνέχεια και δεν με κουράζει ποτέ!!!!! Μ αρέσει όταν βλέπω στα ματάκια του την ευχαρίστηση και την παρηγοριά που παίρνει!!!! Το χειρότερο μου είναι που θα πρέπει κάποια στιγμή να τον βγάλω από το κρεβάτι μου για να κοιμάται στο δικό του. Επίσης ότι κάποια στιγμή θα σταματήσει ο θηλασμός και αυτό με πονάει ακόμα περισσότερο!!! Εν ολίγης δεν μπορώ να κόψω ακόμα τον ομφάλιο λώρο που μου λένε μερικοί!!!»

Μαίρη Ιωαννίδου: «Καλύτερο: ότι ξέρω πως το γάλα μου τα μεγαλώνει. Χειρότερο: ο πόνος στις θηλές, ειδικά στην αρχή και όταν δαγκώνει, το ξενύχτι.»

Ντίνα Καλομπάτσου: «Θα συμφωνήσω και εγώ πως το καλύτερο είναι πως ενώ θηλάζει σταματά, με κοιτάζει, χαμογελάει και συνεχίζει!!!!»
«Το χειρότερο είναι πως κάθε φορά που χρειάζεται να λείπω από δίπλα της πεθαίνω από το άγχος μήπως και καθυστερήσω παραπάνω.»

Πίστη Χατζηδημητρίου: «Το καλύτερο: Αυτή είναι η ΤΈΛΕΙΑ σχέση!!! Το χειρότερο: Όταν έχουν άλμα ανάπτυξης, δεν μπορείς να κάνεις ΤΊΠΟΤΑ!!!

Τάνια Ταραμάς: «Το χειρότερο είναι όταν δεν του φτάνει το γάλα και το καλύτερο, που παρόλο που δεν του φτάνει, μου χαμογελάει κοιτώντας με στα μάτια και συνεχίζει να θηλάζει σαν να μου λέει ‘Μαμά μη στενοχωριέσαι κάποια στιγμή θα χορτάσω’!!!! Και συνεχίζει να προσπαθεί χωρίς να γκρινιάζει!»

Φρόσω Κουτούζη: «Το χειρότερο το δάγκωμα της θηλής (πόνος στη καρδιά!!!!), όπως επίσης τα μικρά μικρά τσιμπηματάκια με τα νυχάκια του. Το καλύτερο, τα όμορφα ματάκια του όταν με κοιτούν κ μου χαμογελάει ναζιάρικα, από ντροπή ίσως! Και τα χαδάκια!»

Χριστίνα Αδαμοπούλου: «Το καλύτερο ήταν ότι δεν αγχωνόμουν για το που θα πάω και πόση ώρα θα λείψω με τη μικρή μου και εάν είχα πάρει μαζί μου όλα τα απαραίτητα. Το φαγητό της το είχα μαζί μου πάντα, εγώ ήμουν το φαγητό της και είχα ότι ήθελε και στη σωστή θερμοκρασία. Η δυσκολία ήταν μόνο τους δύο πρώτους μήνες που ξυπνούσε συνέχεια τα βράδια. Μετά έστρωσε.»

Χαρούλα Τριπολιτάκη: «Εγώ δεν έχω χειρότερο!!»

Ντέμυ: «δεν μπορώ να ξεχωρίσω το καλύτερο, το βλέμμα του, το ότι μπορεί να φάει οπουδήποτε, ειδικά πριν αρχίσει άλλα φαγητά, τα χειρότερα είναι δυο: δεν κοιμάται χωρίς να θηλάσει και το ”ΑΚΟΜΑ???????? πότε θα το κόψει?” που αντικατέστησε το ”μπράβο που θηλάζεις ” μετά τους 5 μήνες, παρόλο που είναι αλλεργικός στο αγελαδινό.»

Βάσω Πολυχρονίου: « το καλύτερο είναι αυτό το απίστευτο βλέμμα ικανοποίησης που έχουν την ώρα του θηλασμού και το χειρότερο το ξύπνημα από τον βραδινό ύπνο…..»

Αθηνά Γεωργακοπούλου: «Το καλύτερο είναι ότι είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟ συναίσθημα που δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα άλλο!!!!!! Το βλέμμα του, το χαμόγελο του, η απίστευτη και απερίγραπτη ικανοποίηση, το σχεδόν ερωτικό συναισθηματικό δέσιμο…..!!!!! Το χειρότερο είναι ότι κάποια στιγμή (υποχρεωτικά) ο θηλασμός θα διακοπεί!»

Ελπίδα Ερωτοπούλου: « το χειρότερο μου είναι ότι εδώ κ 5 μήνες πονούν αφόρητα οι πληγωμένες μου θηλές, πλέον και ενδιάμεσα στα γεύματα (κρέμες, λάδια, ξύδια, δεν έχει πιάσει τίποτα) και το καλύτερο είναι όταν τελειώνει που με κοιτάζει και μου χαμογελάει σαν να μου λέει ευχαριστώ…κι αυτό είναι που μου δίνει κουράγιο και συνεχίζω…»

Ελένη Περάκη: « το καλύτερο είναι όταν θηλάζουν και σε κοιτάζουν και μετά αφήνουν λίγο το γάλα και σου χαμογελούν και το χειρότερο όταν θέλει η μεγάλη να πιει γάλα μαζί με την μπέμπα, τρομερός εκνευρισμός.»

Ντέπυ Πετρακάκη: « Αχ αυτή η θηλή!!!! Το καλύτερο…τι να πρωτοπώ…αυτό που του προσφέρω, το ότι με χαϊδεύει κ με κοιτάζει στα μάτια, ότι μου κάνει γλύκες;;; Το χειρότερο είναι η θηλή κ το ότι έχω να κοιμηθώ σερί το βράδυ πολλούς μήνες, αλλά χαλάλι!!!!!»

Θεανώ Παναγούδη: «τα καλύτερα είναι το δέσιμο μου με τα μωρά μου, τα θρεπτικά συστατικά του μητρικού γάλακτος, η σωστή ανάπτυξη τους (συναισθηματική+σωματική).Το χειρότερο ήταν  πρήξιμο και ο πόνος στο στήθος (σπάνια αλλά μου έτυχε)και ότι μου τραβούσαν την μπλούζα ή την κατέβαζαν στην μέση του δρόμου.»

Χριστίνα Παλαιολόγου: «Έχω μια κορούλα 2χρονων κ 2μηνων που δεν ξεκολλάει από το στήθος μου…. Κατά τη διάρκεια της μέρας ζητά συνέχεια γάλα γιατί νυστάζει, έχει γκρίνια, πεινάει ή επειδή τη μάλωσα για κάτι και είναι στενοχωρημένη… για διάφορους λόγους….βρίσκει πάντα μια δικαιολογία για να πιει γάλα. Και το βράδυ εννοείτε ότι κοιμόμαστε μαζί με το στήθος στο στόμα… όλο το βράδυ! Είναι πολύ κουραστικό σίγουρα, αλλά από την άλλη δεν αντέχω να τη βλέπω να κλαίει όταν της αρνούμαι να της δώσω.»

Ελισσάβετ: «Το καλύτερο είναι αφού χορτάσει ξεκινάει τις γλυκές του φωνούλες και τα τέλεια χαμόγελα. Το χειρότερο ότι νοιώθω το πρώτο μου παιδάκι να θέλει κι άλλο χρόνο μαζί μου αλλά θηλασμός να μη με αφήνει πολύ..»

Ράνια Λυράκου: «Τα θετικά: ότι νιώθω πως ΕΓΩ είμαι η τροφός του κι όχι η αγελάδα, υπέρτατη ευτυχία για μένα, μου δίνει μεγάλη αυτοπεποίθηση, ότι το βλέμμα του με κάνει να λιώνω, ότι κάθε φορά που ερχόμουν σπίτι ακουμπούσε το κεφαλάκι του στο στήθος πρώτα, με έσφιγγε στην αγκαλιά του κ μετά έλεγε “Μαμαμ”, που όταν το βράδυ το είχε πιπίλα του έλεγα: “Άστο πονάω” το άφηνε κ το φιλούσε, που όταν πια έρχομαι σπίτι ρωτάει: “Να φιλήσω το γάλα;” και φιλάει το στήθος. Πόση ευτυχία νιώθει ένα παιδί για να κάνει αυτή την κίνηση?!!! Αρνητικά: το ότι ήταν κολλημένος επάνω μου, το sling όμως με βοήθησε πολύ. Απόλαυσα αγκαλίτσες με την βοήθεια του sling!!!!»

Μαρία-Ελπίδα: “Για μένα το καλύτερο είναι πολλά, είναι η απίστευτη εμπειρία που ζω, του ότι το σώμα μου συνεχίζει να μεγαλώνει έναν άνθρωπο έξω από την κοιλιά μου και ότι ο θηλασμός μου άλλαξε όλο τον τρόπο σκέψης γύρω από την ανατροφή ενός παιδιού.. 
Χειρότερο προσωπικά δεν έχω να γράψω κάτι για τον θηλασμό..
Ίσως η κακή μας νοοτροπία και προκατάληψη πάνω στο θέμα του μακροχρόνιου θηλασμού.. Αλλά θα το αλλάξουμε κι αυτό βρε αδελφέ!”.

Χριστίνα: “Τα καλύτερα: τα μεσάνυχτα που θηλάζει γρήγορα, ακούγεται ένα γκλουπ γκλουπ γκλουπ και κοιτάω το ματάκι της είναι σταθερό και ακίνητο σαν κουμπάκι!Τρελαίνομαι….Τα χειρότερα: όταν δεν πιάνει την θηλή και κλαίει σπαραχτικά για ώρες είναι το χειρότερο βάσανο!”.

Κατερίνα Δαμήλου: “τα καλύτερα ότι δίνεις ζωή στα παιδάκια σου μετά την γέννα και η σιγουριά πως και φυσική καταστροφή να γίνει θα τα ζήσεις και δεν θα ψάχνεις για τροφή και το δυσκολότερο, όχι χειρότερο γιατί δεν υπάρχει κάτι κακό στον θηλασμό είναι ότι μερικές φορές νιώθεις πως πρέπει να είσαι πάντα δυνατή για να τα κρατήσεις στην ζωή. Και δεν έχεις περιθώρια να λυγίσεις, να φύγεις, ίσως όμως πάλι αυτό να είναι το καλύτερο δώρο που σου δίνει ο θηλασμός, η άρρηκτη σχέση που πρέπει να έχει κάθε μάνα με το παιδί της”.

Αντωνία: “το καλύτερο στον θηλασμό για εμένα είναι ότι συνδυάζει την καλύτερη τροφή για το δικό μου παιδί ,την παρηγοριά ,το παιχνίδι ,το νανούρισμα, ότι είναι έτοιμο ανά πάσα ώρα και στιγμή και όταν βλέπω το βλέμμα που παίρνει εκείνη την ώρα, με κάνει να ξεχνάω τι ώρα είναι, που είμαι και που βρίσκομαι!!!(τρελή χαζομαμά). Το χειρότερο είναι ότι με προσγειώνει απότομα όταν αποσπάται η προσοχή της με κάτι και τραβάει την θηλή κάνοντας την 30 μέτρα λάστιχο για να βγεις να ποτίσεις τον κήπο ……….!!!!!”.

Θεοδώρα Τσίμα: “Το πλεονέκτημα του θηλασμού για μένα ήταν που δεν χρειαζόταν να θυμηθώ τι θα πάρω μαζί μου στην τσάντα, ούτε μπουκάλι, ούτε αποστειρωτής, ούτε τσάι, ούτε πιπίλα, ούτε σκονοτάπερ, ούτε θερμό, τίποτα, όλη την ώρα κάτι θα ξεχνούσα πιστεύω!!! Τώρα το μειονέκτημα του θηλασμού ήταν ότι ξανα-ανακάλυψα τον εαυτό μου, μ έφερε σε συναισθήματα που δεν γνώριζα καν ότι υπάρχουν, εξωτερικεύτηκε όλο μου το είναι, γενικά ήταν η ψυχανάλυση του εαυτού μου (ωχ κι αυτό πλεονέκτημα είναι!)”.

Ελένη Μότσιου: “Το πλεονέκτημα είναι με 2 λέξεις: το μαγικό βυζί, που λύνει στο άψε σβήσε όλα τα προβλήματα! Το μειονέκτημα…ακριβώς το ίδιο! Τι θα κάνω χωρίς το…μαγικό βυζί;”.

Κατερίνα Αναστασίου: « Το χειρότερο είναι που δεν μπορώ/θέλω να αποθηλάσω…. και το καλύτερο… μμμ…. είναι πολλά…. αλλά το καλύτερο… μμμμ δεν υπάρχει καλύτερο …. είναι όλα τα άλλα….καλύτερα…»

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!

Βίκυ Φαρδογιάννη – Πιστοποιημένη Σύμβουλος Μητρικού Θηλασμού

 

This Post Has 8 Comments

  1. Κατ’αρχην,για οσο καιρο θηλασα,ημουν παρα πολυ χαρουμενη που παρειχα στο μωρο μου την καλυτερη τροφη.¨αλλο ενα προτέρημα ηταν οτι ο θηλασμος κατα τη διαρκεια της μερας με ξεκουραζε και δεν ακουγα φυσικα και γκρινια!Χαριτολογωντας θα πω οτι το στηθος μου ηταν ο σιγαστηρας.Και φυσικα η σωματικη επαφη και τα βλέματα αγαπης μεταξυ μας..Ακομα και τα κουραστικα ξενυχτια των πρωτων μηνων,δεν κρατησαν πολυ παρα όντως λιγους μηνες.Ολα πηγαν καλά,η μικρη μου ειναι ενα πολυ ανθεκτικό παιδι ως προς τις αρρωστιες και θελω να πιστευω οτι και ο θηλασμος επαιξε το ρόλο του.Ευχαριστω για τη δυνατοτητα που μου δωσατε να μιλησω για το θεμα.Με εκτιμηση Ευη Ξανθοπουλου

  2. ΕΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ 14 ΜΗΝΩΝ ΤΟ 3 ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΤΥΧΕΡΟ ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΙΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΑΦΗΝΕ.ΑΤΥΧΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΜΟΥ 16 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ 14 ΧΡΟΝΩΝ ΠΟΥ ΕΒΓΑΖΑ ΤΟ ΓΑΛΑ ΜΕ ΘΗΛΑΣΤΡΟ ΓΙΑ 5 ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ.ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΩΡΑΙΟΤΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΗΛΑΖΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ.ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΜΟΝΟ ΤΟΥ 7 ΠΡΩΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΘΗΛΑΣΜΟΣ ΓΙΑΤΙ ΔΟΥΛΕΥΑ ΠΡΩΙ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΑΛΛΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ,ΤΗΝ ΘΗΛΑΖΑ ΚΑΙ ΚΟΙΜΟΜΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΖΩ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΘΗΛΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΟΤΑΝ ΜΕ ΔΑΓΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΓΕΛΑΕΙ ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΠΟΝΑΩ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΕΠΙΤΗΔΕΣ.ΠΑΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΙΩΣΕΙ .

  3. Ήθελα πολύ να καταφέρω να θηλάσω αλλά υπήρξαν τα γνωστά προβλήματα με τους άσχετους και “πονηρούς” επαγγελματίες υγείας. Η θέληση και το πείσμα μου με βοήθησαν και δεν έδωσα ούτε σταγόνα φόρμουλα. Ο θηλασμός για μένα είναι απόλαυση και νιώθω ότι κάνω το καλύτερο για το παιδί μου! Κοντεύει 6 μηνών, ξεκινάμε σιγά σιγά στερεές αλλά ελπίζω να θηλάσω για πολύ καιρό ακόμα. Η φύση ξέρει καλύτερα, το ήξερα πριν γεννήσω και το καταλαβαίνω τώρα…Κάτι τόσο αρνητικό δυσκολεύομαι να βρω.

  4. Βαφειάδου Ζω'η

    Πλημμυρίζουν τα στήθη κι εκείνο πίνει ασταμάτητα, ρυθμικά ταξιδεύοντας στην αγκαλιά μου..”Σα να μη σε γέννησα ποτέ..πάλι φωλιάζεις μέσα μου.. εγώ η μάνα κι η τροφός σου… εσύ δικό μου πλάσμα ..είναι η φύση μας..” Κι αποκοιμιόμαστε μαζί ως ένα σώμα..

  5. Πως πάνε στη δουλειά όμως τώρα? Ο μικρός ούτε για πλάκα δεν ήθελε το μπιμπερό, το έβλεπε και έκλαιγε. Εξαφανίστηκα από το σπίτι κάνα δυο μέρες για πολλές ώρες , αλλά ο κύριος δεν έπινε από το μπιμπερό. Και τώρα τι κάνουν?

    1. Δοκίμασε άλλους τρόπους. Ποτηράκι, κουταλάκι, καλαμάκι, κλπ. Ακόμα και με σύριγγα θα μπορούσες να προσπαθήσεις.

  6. ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΤΥΧΕ ΤΣ ΠΡΩΤΕΣ 7 ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΘΗΛΑΣΜΟΥ ΗΤΑΝ ΟΤΑΝ Η ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΑΡΝΗΣΗ ΘΗΛΑΣΜΟΥ ΓΙΑ 3 ΗΜΕΡΕΣ …ΕΔΙΝΑ ΜΕ ΘΗΛΑΣΤΡΟ …ΜΕΤΑ ΜΠΕΡΔΕΥΤΗΚΕ Κ ΗΘΕΛΕ ΜΟΝΟ ΜΠΙΜΠΕΡΟ…Κ ΜΕΤΑ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ..Κ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΧΩΡΙΣΤΕΣ …ΕΙΝΑΙ 16 ΜΗΝΩΝ Κ ΠΙΝΕΙ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΓΑΛΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ …ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΤΑΙ ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ ΤΟ ΞΕΝΟ ΓΑΛΑ ΓΙΑ ΠΡΩΙΝΟ …..Κ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΚΟΨΩ Κ ΤΟ ΒΡΑΔΥΝΟ..ΕΧΩ ΔΟΚΙΛΑΚΙΜΑΣΕΙ ..ΚΟΥΤΑΛΑΚΙΑ,ΚΑΛΑΜΑΚΙΑ ,ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΟΤΗΡΑΚΙΑ ΑΛΛΑ ΜΑΤΑΙΑ …

Αφήστε μια απάντηση