Είμαι η Ιωάννα και η δική μου ιστορία έχει ως εξής: πριν 3 μήνες και 3 εβδομάδες έφερα στον κόσμο το πρώτο μου παιδί.. τον γιο μου..

Είχα μια πολύ καλή εγκυμοσύνη, δούλευα κανονικά μέχρι την τελευταία στιγμή, απολάμβανα όλη την εμπειρία και με το παραπάνω!

Είχα διαβάσει τα πάντα..για το πρώτο του μπάνιο, τα απαραίτητα για το μαιευτήριο, τον θηλασμό.. ήμουν έτοιμη.. ΝΟΜΙΖΑ!!!

Η θεωρία από την πράξη απείχε έτη φωτός!! 

Καταρχήν γιατί εγώ είχα διαβάσει για τις στάσεις θηλασμού, για το πόσο ευεργετικό είναι για την μαμά και το μωρό, αλλά μέχρι εκεί. Ακόμα και στην συνάντηση με όλες τις θηλάζουσες μανούλες είχα πάει!

Δεν είχα σκεφτεί όμως ότι λόγο καισαρικής το γάλα μου θα αργούσε να μου κατέβει.

Δεν ήξερα για να προετοιμάσω τον εαυτό μου..ακόμα κι η μαμά μου που με θήλασε μέχρι 4 μηνών, θεώρησε ότι ήμουν άτυχη και απλά δεν είχα γάλα.. 

15 Νοεμβρίου και ήταν η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου αλλά και η πιο στενάχωρη.. της διπλανής μου το γάλα έτρεχε ποτάμι και αρνήθηκε να θηλάσει γιατί δεν ήταν έτοιμη λέει…κι εγώ???

Ούτε σταγονίτσα και το λαχταρούσα τόσο…

Με την βοήθεια μιας πολύ καλής παιδιάτρου στο νοσοκομείο, τον έβαζα κάθε μέρα αλλά μετά του έδιναν και συμπλήρωμα για να μην πάθει και τίποτα το καημένο..

Βγήκαμε από το νοσοκομείο με την γνωστή συνταγή για γάλα σε σκόνη και μένα απογοητευμένη με μένα.. Πήγαμε σπίτι και συνέχισα να τον βάζω στο στήθος.

Λόγω του μπιμπερό καθόταν 1-2 λεπτά και μετά πλάνταζε στο κλάμα και τον έβγαζα. Το είχα πάρει απόφαση..δεν θα θήλαζα για καιρό. 

Όταν έγινε 40 ημερών, ανήμερα Χριστουγέννων, έγινε το θαύμα.. Έγινα δεκτή σε μια ομάδα θηλασμού του Facebook και άρχισα να παρακολουθώ τις συζητήσεις και ανακάλυψα ότι υπάρχουν κι άλλες με το “πρόβλημα” μου.

Όταν το μωρό ήταν 50 ημερών αποφάσισα και μίλησα με σύμβουλο θηλασμού εδώ στην Κέρκυρα. Ήταν κατατοπιστικότατη και με την ενθάρρυνση κάποιων κοριτσιών της ομάδας, αποφάσισα να κάνω την προσπάθεια μου 

Ξεκίνησα να κυκλοφορώ σχεδόν γυμνή μέσα στο σπίτι, αγκαλιά με τον μπέμπη κι αυτός μόνο με την πάνα, για να έχουμε επαφή δέρμα με δέρμα, κάναμε μπανάκια μαζί, ξαπλώναμε μαζί.. αυτοκόλλητοι.. δειλά δειλά τον έβαζα όλο και πιο συχνά στο στήθος.

Μια μέρα 3 λεπτά, 5 , 10..όσο ήθελε.. Αυτός ήταν ο οδηγός της κατάστασης..

Ταυτόχρονα μείωνα το συμπλήρωμα ανά 30 ml κάθε 3 ημέρες.. να σημειώσω ότι είχα νοικιάσει νοσοκομειακό θήλαστρο και ακολούθησα και ακολουθώ το πρωτόκολλο επαναγαλακτισμού. 

Ένα βήμα την φορά.. υπήρχαν στιγμές που νόμιζα ότι τον ταλαιπωρώ.. έβλεπα και στους γύρω μου ότι με θεωρούσαν τρελή και ότι θα χαλούσα το πρόγραμμα του μωρού..

“Τι θες και παιδεύεσαι?” μου έλεγαν.. καλά δεν είσαι έτσι? Όχι δεν ήμουν.. μόνο ο άντρας μου, η μαμά μου και η γιαγιά μου πίστευαν σε μένα. 

Τελικά την ημέρα που έκλεισε 3 μηνών σταμάτησε τελείως την σκόνη.. η ωραιότερη ημέρα από τότε που τον έφερα στην ζωή!!! Γελούσα κι έκλαιγα ταυτόχρονα!!!

Έχουν περάσει 3 εβδομάδες και το μόνο συμπλήρωμα που παίρνει το μωρό μου είναι το δικό μου το αντλημένο αν χρειαστεί να λείψω.. ελπίζω το ταξίδι του θηλασμού για μας να κρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερο..

Ένα ευχαριστώ στον γιο μου, γιατί χωρίς αυτόν δεν θα τα κατάφερνα.. αυτός ήθελε μάλλον περισσότερο την επαφή μαζί μου και μου έδειξε τον δρόμο… 

Ιωάννα Κότση

Aν θέλετε να μοιραστείτε και
τη δική  σας ιστορία θηλασμού μαζί μου και με τις άλλες μαμάδες, την περιμένω στο info@thilasmos.com

Αφήστε μια απάντηση