Έχοντας  μια δύσκολη εγκυμοσύνη, με αίμα, χαμηλό pap-a test, τροφοβλάστη, πάλι αίμα, συσπάσεις, εισαγωγή στο νοσοκομείο, iugr μωρού και ελάχιστο αμνιακό υγρό, γέννησα τη μικρή Ισμήνη με εσπευσμένη καισαρική Τρίτη και 13 Οκτωβρίου με βάρος 2190.

Όλα πήγαν καλά, ευτυχώς, δεν χρειάστηκε θερμοκοιτίδα και ξεκίνησε ο θηλασμός κανονικά – σχεδόν αποκλειστικά λόγω καισαρικής.

Τα μαθήματα που είχα παρακολουθήσει στο Ιπποκράτειο στη διάρκεια της εγκυμοσύνης βοήθησαν αρκετά, αλλά και οι μαίες στο νοσοκομείο.

Όμως την τρίτη ημέρα αναχώρησης από το νοσοκομείο η μικρή ανέβασε ίκτερο. Γυρίσαμε μεν στο σπίτι αλλά κάθε μέρα πηγαίναμε πίσω στο νοσοκομείο για μετρήσεις. Κάποιες φορές και το απόγευμα.

Άγχος, ξύπνημα του μωρού κάθε μία ώρα, καθώς θήλαζε λιγάκι και την έπαιρνε ο ύπνος, κούραση, αϋπνία  και ο ίκτερος δεν έπεφτε. Αντιθέτως ανέβαινε.

Έτσι χρειάστηκε να μείνει δύο μέρες μέσα στο νοσοκομείο για φωτοθεραπεία και εκεί ξεκίνησαν τα καλά.

Ευρώπη και Ισμήνη 8 ημερών

Έβγαζα το γάλα μου και το πηγαίναμε πρωί απόγευμα να της το δώσουν, σε μπουκάλι φυσικά.

Αφού γύρισε η μικρή στο σπίτι και έχοντας τη θηλή του μπουκαλιού ως τελευταία ανάμνηση, έπιανε με δυσκολία το στήθος με αποτέλεσμα να έχω πληγωμένες θηλές και φραγμένους πόρους.

Μπήκα στις ομάδες άρχισα να διαβάζω αρχεία, έκανα όλα όσα υπήρχαν και ο πόνος δεν έφευγε.

Πέρασα δύο εβδομάδες ανυπόφορες από πόνο. Δοκίμασα ότι υπήρχε: μαλάξεις, στάσεις θηλασμού , ζεστά ντουζ, αποσυμφόρηση στήθους με το χέρι, έπειτα κρύο, ψευδοθηλές, αλλά ο πόνος δεν έφευγε.

Κατέληξα πως μάλλον θα έχω μυκητίαση καθώς σε κάθε ρουφηξιά της μικρής ένιωθα μέσα στο στήθος μου σαν κομμένα γυαλιά να με τσιμπάνε ατελείωτα.

Έσφιγγα τα δόντια και έλεγα υπομονή, τόσες γυναίκες πώς θηλάζουν εδώ και χιλιάδες χρόνια. Θα τα καταφέρω.

Ξεκίνησα και ειδική διατροφή για την καταπολέμηση της μυκητίασης, αποκλείοντας τελείως όλα τα σάκχαρα, τα άλευρα και τα παράγωγά τους από το διαιτολόγιό μου.

Μέχρι που δεν άντεξα άλλο και μια μέρα κλαίγοντας και λέγοντας σε μια φίλη και την ξαδέρφη μου πως είμαι έτοιμη να τα παρατήσω, μου είπαν και οι δύο κατηγορηματικά: πάρε τηλέφωνο τη Βίκυ και ζήτα της να έρθει να σας δει από κοντά στο σπίτι, ως τελευταία ευκαιρία για το παιδί και το θηλασμό. Όπως και έγινε.

Το επόμενο απόγευμα ήρθε «η καλή μας η νεράιδα» όπως την αποκαλεί και μία άλλη φίλη, να μας δει.

Αφού πήρε το ιστορικό μας, έβαλε τη μικρή να θηλάσει για να δει την κατάστασή μας.

Όντως μας βοήθησε πολύ και στο θηλασμό του μωρού, και για να ηρεμήσει το στήθος μου αλλά και ψυχολογικά!

Ευρώπη και Ισμήνη 8 ημερών 2

Και πάνω που άρχισαν όλα να πηγαίνουν καλύτερα και αναπτερώθηκε και το ηθικό μου, περάσαμε τρεις μέρες με γκρίνια, αϋπνία, πάλι να θηλάζει για λίγο και να κοιμάται και φυσικά έκανε κόμπους το στήθος μου από φραγμένους γαλακτοφόρους αδένες.

Την επόμενη πήγαμε εμείς στη Βίκυ για να μας δει και κατάλαβε πως και πάλι η μικρή είχε ανεβάσει ίκτερο. Την ξυπνούσαμε, τις έτριβε αυτάκια και πατούσες, την ξέντυσε, την έβρεξε αλλά τίποτα. Αυτή ήταν φυσικά και η αιτία φραγής των πόρων.

Ξανά στο νοσοκομείο λοιπόν, όπου διαγνώστηκε στα κόκκινα για τη μικρή ο ίκτερος, αφυδάτωση και 6 μέρες παρακολούθηση. Μαζί και με τις αλοιφές της μυκητίασης φυσικά!

Από την αρχή οι γιατροί κατηγορηματικά μας είπαν «ή θα δώσεις ξένο γάλα ή μπουκάλι με το δικό σου το γάλα για να ξέρεις πόσο πίνει η μικρή. Και αυτό θα γίνει για τουλάχιστον ένα μήνα και μέχρι να ξαναπάτε στην παιδίατρο».

Έτσι λοιπόν ξεκίνησε το νοσοκομειακό θήλαστρο να κάνει δουλειά ανά 2ωρο στην αρχή και 3ωρο τις επόμενες ημέρες.

Ατελείωτες ώρες αντλήσεων και υπομονής δικής μου, του συζύγου και της μητέρας μου!. (Ευτυχώς είχα στήριγμα και αυτούς – διαφορετικά δεν θα τα κατάφερνα).

Η επώδυνη μυκητίαση τελικά έφυγε στο 2ο μήνα και έπειτα από επίσκεψη σε μαστολόγο!  

Η μικρή έβαλε 1 ολόκληρο κιλό μέσα στον μήνα, αλλά φυσικά όταν άρχισα τις προσπάθειες να την ξαναγυρίσω στο στήθος δεν τα κατάφερα και δεν θυμόταν πια να κάνει καμία κίνηση θηλαστική στο στήθος!!!

Προσπάθησε και η τότε παιδίατρός μας να την κάνει να ξαναθηλάσει, αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν αποστροφή τελείως της μικρής.

Ευρώπη και Ισμήνη 2 μηνών

Δεν σας κρύβω την απελπισία μου σε αυτή τη φάση!!! Θα έμενα με το θήλαστρο αγκαλιά ? Για πόσο?

Δεν μπορούσαμε να πάμε πουθενά. Όπου και να πήγαινα, ότι και να κάναμε, σε μία ώρα το πολύ έπρεπε να γυρίσω πίσω στο σπίτι για άντληση.

Το μόνο που με παρηγορούσε ήταν πως η μικρή πίνει το γάλα μου. Το οποίο άρχισε να λιγοστεύει  στον 3ο μήνα.

Ξανά απελπισία, άρχισα να δίνω και ξένο. Πήρα όμως χάπια για να έχω κι άλλο γάλα! Πήρα και από μια φίλη 5 – 6 γεύματα μητρικού, που έχει 40 μέρες μεγαλύτερο μωρό.

Θα έκανα υπομονή όσο πήγαινε, όσο άντεχα δηλαδή.. ! Γλίτωσα και 3 φορές από μαστίτιδα..

Αλλά τρωγόμουν, ήθελα η μικρή να γυρίσει στο στήθος, στην αγκαλιά μου. Πήγα σε συναντήσεις τις La leche, μίλησα και με συμβούλους εκεί.

Μου είπαν για το SNS. Δεν ενθουσιάστηκα η αλήθεια. Μου φαινόταν δύσκολο μια που η μικρή δεν έπιανε καθόλου το στήθος.

Έτσι μιλώντας και πάλι με τη Βίκυ και συζητώντας για τις εναλλακτικές μας, αποφάσισα να ξαναπροσπαθήσω τον απευθείας θηλασμό.

Συνέχιζε η μικρή όμως να μην κάνει καμία θηλαστική κίνηση και να αρνείται το στήθος πεισματικά.

Ευρώπη και Ισμήνη 3 μηνών

Διαβάζοντας όλα τα αρχεία των ομάδων και του κ.Παπαβέντση, αποφάσισα να πάω στον ίδιο για επαναγαλακτισμό. Μου είπε πως συνήθως στο 75% των παιδιών  γίνεται, αλλά βλέποντας και κάνοντας.

Ήταν ήδη 4 μηνών η Ισμήνη.

Κάθε μέρα έκανα προσπάθειες με δέρμα με δέρμα επαφή, παιχνίδι και προσφορά του στήθους. Τίποτα η μικρή. Μα κανένα ένστικτο αναρωτιόμουν?!

Μετά το μήνα άρχισα να απογοητεύομαι και πάλι. «Πίνει όμως το γάλα σου!» μου ανέφερε ο κ.Παπαβέντσης. «Μη σταματάς να τη βάζεις έστω μέρα παρά μέρα και μπορεί να πιάσει κάποια στιγμή , αν και έχουμε φύγει από την ημέρα γέννησης κατά 5 μήνες». Όπως και έκανα.

Εκεί γύρω στον 6ο μήνα άρχισε μια ανεξήγητη γκρίνια η μικρή και ενώ κοιμόταν καλά και δεν είχαμε θέματα, ήθελε συνεχώς την αγκαλιά μου.

Προσπάθησα να της δώσω και πιπίλα, καθότι τα μωρά χρειάζονται το πιπίλισμα για να χαλαρώνουν. Ελάχιστες φορές βοήθησε για να κοιμηθεί και την έφτυνε μετά.

Βρισκόμασταν σε άλμα από ότι είδα. Και η συν-κοίμηση βοήθησε αρκετά!

Ξεκινήσαμε σιγά σιγά δοκιμές στερεών και νερού. Μέσα σε μια εβδομάδα έμαθε το κουταλάκι και το εκπαιδευτικό ποτηράκι.

Και ένα βράδυ, ύστερα από σχεδόν μιας ώρας γκρίνια και αγκαλιά πριν τον ύπνο, δοκίμασα και πάλι να της προσφέρω το στήθος.

Με ένα απίστευτα απλό και μαγικό θα έλεγα τρόπο, έπιασε τη θηλή και ξεκίνησε να θηλάζει!!!!! Επί 10 ολόκληρα λεπτά έπινε γάλα από το στήθος μου!!!

Η χαρά μου δεν περιγραφόταν! Ήθελα να φωνάξω, να τσιρίξω  αλλά να μην την τρομάξω κιόλας!

Έμεινα απλά να την κοιτάζω και να κλαίω από χαρά! Ήρθε και ο σύζυγος να δει εάν όλα ήταν καλά και αν είχε κοιμηθεί και φυσικά έπαθε πλάκα και αυτός! Συγκεκριμένα μου ανέφερε «Με αυτό το παιδί δεν θα βαρεθούμε ποτέ!!!». Και ήταν όντως έτσι!

Ευρώπη και Ισμήνη 7,5 μηνών

Τις πρώτες μέρες θήλαζε μόνο τα βράδια. Τις επόμενες και το ξημέρωμα. Πήρα τη Βίκυ να της το πω και δεν το πίστευε! Πήρα όλες μου τις φίλες! Η χαρά ήταν απερίγραπτη!

Μέσα σε 10 ημέρες αντικατέστησε 4-5 γεύματα. Περάσαμε και άγχος αποχωρισμού και ήταν κάποιες φορές επί μία ώρα τουλάχιστον στο στήθος!

Και έτσι, μαζί με την εισαγωγή στερεών, στο μήνα επάνω θήλαζε αποκλειστικά! ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ! ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ!!!

Τόσες ώρες, μέρες, μήνες προσπαθειών, έπιασαν τόπο! Τόσο διάβασμα αρχείων στις ομάδες θηλασμού! Τόσες ερωτήσεις σε φίλες ¨διαβασμένες¨ για το θηλασμό.  Τόση υπομονή, με άγχος και πολλές φορές απελπισία ναι.

Αλλά τώρα μπορώ να το πω με σιγουριά! Με τη σωστή καθοδήγηση από τους ειδικούς του θηλασμού ΟΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΝ!

Στο μήνα επάνω έβαλε 350γραμμάρια και είναι πια 7,5 μηνών (διορθωμένη 6,5) 6.400!

Αφού συνέβη σε εμάς, γιατί όχι και στους άλλους!?!

Ένα Τεράστιο Ευχαριστώ στη Βίκυ Φαρδογιάννη για τη Δικιά της Υπομονή, Στήριξη και Καθοδήγηση όλο αυτό το διάστημα!!

Μια υπερήφανη και ευτυχισμένη μαμά!

Ευρώπη και Ισμήνη 7 μηνών

Αν θέλετε κι εσείς να μοιραστείτε την ιστορία σας μαζί μου και με τις άλλες μαμάδες, μπορείτε να την στείλετε στο info@thilasmos.com

Αφήστε μια απάντηση