Image by Freepik

Γέννησα με καισαρική μια Τρίτη απόγευμα μετά από μια πολύ δύσκολη επιπλοκή κατά τη διάρκεια του τοκετού.

Ήμουν εντελώς πεπεισμένη ότι θα θηλάσω και μάλιστα εύκολα. Όταν όμως ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει…

Γάλα δεν είχα για 5 ημέρες ακριβώς. Την έκτη μέρα η Ιωάννα προσπάθησε να θηλάσει εντελώς ανεπιτυχώς.

Έχανε ταχύτατα βάρος και ήδη ήταν στα κατώτατα όρια.

Ούτε ένας δε με παρότρυνε να συνεχίσω την προσπάθεια.

Όλοι μου πρότειναν το καλύτερο κατά αυτούς γάλα σε σκόνη και η Ιωάννα αρνιόταν πεισματικά να πιει επαρκή ποσότητα από οποιοδήποτε από τα 5 γάλατα που είχαμε δοκιμάσει.

Η αδερφή μου είχε καταφτάσει 1 ημέρα πριν, βλέποντας την αγωνία μου και νιώθοντας την απογοήτευση μου με παρότρυνε να δοκιμάσω το θήλαστρο.

Έστειλα το Γιώργο μια Κυριακή πρωί να οργώσει την επαρχιακή πόλη που ζούμε για να μου βρει κάποιο καλό.

Κι έτσι άρχισε η δική μου ιστορία θηλάστρου και ουχί θηλασμού.

Η Ιωάννα ήπιε χωρίς δισταγμό και με πολύ μεγάλη χαρά το μητρικό γάλα και παρόλο που δεν θήλαζε, την έβαζα απαραιτήτως μια φορά την ημέρα στο στήθος μου.

Απολάμβανα την αίσθηση της επαφής τόσο όσο και το μικρό μου κοριτσάκι.

Μετά την τρίτη ημέρα αντλήσεων είχα ήδη πάρει την απόφαση μου. Θα συνέχιζα να αντλώ συστηματικά και χωρίς αναβολές κάθε τρεις ώρες πρωί-βράδυ.

Παρήγγειλα ένα νοσοκομειακό θήλαστρο το οποίο κατέφθασε με καθυστέρηση μόλις μιας ημέρας και ξεκίνησα για να πετύχω το σκοπό μου.

Έξι μήνες ήταν ο στόχος, τουλάχιστον μέχρι να μπει στη στερεά τροφή η μικρή μας κόρη.

Φυσικά και δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση.

Είχαμε τη χαρά και τη σπάνια τύχη η Ιωάννα από σαράντα ημερών να κοιμάται 12 ώρες συνεχόμενα το βράδυ.

Αυτό σήμαινε ότι στις 12 στις 3 και στις 6 έβαζα ξυπνητήρι για να βγάλω το γάλα και να της το δώσω το πρωί αλλά και να αποθηκεύσω στον καταψύκτη.

Αυτό το έκανα για 4 μήνες.

Πήγα ταξίδι στο εξωτερικό 6 ημέρες και (αφού είχα αφήσει απόθεμα στην μικρή Ιωαννούλα), αντλούσα κάθε 3-4 ώρες σε όλες τις τουαλέτες που έβρισκα (αεροδρόμια -αεροπλάνα-ξενοδοχεία).

Αν μου έλεγες πριν ένα χρόνο ότι θα το έκανα αυτό θα σε κοιτούσα περιπαιχτικά.

Δύο ημέρες πριν η Ιωάννα κλείσει τους 4 μήνες -ακριβώς στις 4 Απριλίου- παραιτήθηκα.

Είχα απόθεμα για 15 ημέρες περίπου κι έτσι η κόρη μας στις 18 Απριλίου από το μητρικό μπήκε στο ξένο γάλα.

Αν ένιωσα άσχημα;

Όχι. Έκανα για τα δικά μου δεδομένα ότι καλύτερο μπορούσα. Κάθε άνθρωπος έχει άλλες αντοχές.

Αν μου δινόταν η ευκαιρία ξανά θα το πάλευα λίγο περισσότερο μέχρι τους 6 μήνες. Όμως αυτό δε νιώθω ότι με κάνει λιγότερο ή περισσότερο ικανή μαμά.

Το μητρικό γάλα είναι το φυσικό. Και το φυσικό δε μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς.

Η φύση είναι σοφή κι εγώ απλώς μια μαμά που προσπαθώ για το καλύτερο. Αν μη τι άλλο τουλάχιστον προσπαθώ.

Μαμά Μαρία

Το διαβάσαμε εδώ

Aν θέλετε να μοιραστείτε και
τη δική  σας ιστορία θηλασμού μαζί μου και με τις άλλες μαμάδες, την περιμένω στο info@thilasmos.com

Αυτό το άρθρο έχει ένα σχόλιο

  1. helena

    Σε καταλαβαίνω και σε νιώθω. Είχα παρόμοια ιστορία. Το δικό μου το μωρό μπήκε για κάποιες μέρες εντατική και το νοσοκομείο που γεννησα δεν με βοήθησε ούτε παρότρυνε για μητρικό θηλασμό. Τα καταφέραμε όπως λες και εσύ μέχρι τον 5 μήνα με θηλαστρο μέχρι που αποφάσισε για 2 εβδομάδες οτι δεν θέλει καθολου μπιμπερο και έτσι οτι έτρωγε μόνος του απο το στήθος και μπήκαμε σιγά σιγά στις τροφές.

Αφήστε μια απάντηση