Photo by Hu Chen on Unsplash

Η  πρώτη αίσθηση “χωρισμού ” είναι η ίδια η γέννηση, μέσα από τον αποχωρισμό από το σώμα της μητέρας .

Αν βλέπαμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός νεογέννητου θα νιώθαμε το στρες που βιώνουν με την γέννηση τους.

Το ψυχικό αυτό στρες της εμπειρίας της γέννησης μπορεί να ανακουφιστεί με το πρώτο βήμα που είναι ο θηλασμός, ο οποίος αποτελεί  σημαντικό βίωμα  ψυχοσυναισθηματικής ασφάλειας και δεσίματος με την μητέρα μέσα από την αίσθηση.

Η αίσθηση είναι ο πρώτος και βασικός  “οδηγός” του νεογέννητου για να “αναγνωρίσει” το καινούργιο περιβάλλον, που ουσιαστικά είναι  η ίδια η μητέρα και τα συναισθήματα που πηγάζουν από την σχέση που δημιουργείται.

Ο θηλασμός αποτελεί την συνέχεια της  αναγκαίας  σωματικής και ψυχικής επικοινωνίας, που μοιράστηκε η μητέρα με το βρέφος της κατά τους 9 μήνες κυοφορίας και είναι  μορφή μη-λεκτικής  επικοινωνίας που εκφράζει τα συναισθήματα  που εγκαθιδρύθηκαν  και  “κυοφορήθηκαν”  κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης  και δίνουν  μορφή στην έννοια της προστασίας και της ασφάλειας.

Προσπαθώντας να “γνωρίσουν”  τον κόσμο που ήρθαν, τα νεογέννητα “λειτουργούν” με το συναίσθημα και με την ψυχική  αλληλεπίδραση  με την μητέρα τους.

Μέσα στην πρωτόγνωρη και για τους δύο διαδικασία υπάρχει και το ψυχικό άγχος και στρες.

Ας τους φανταστούμε σαν δύο συγκοινωνούντα δοχεία  που το ένα τροφοδοτεί  και επηρεάζει το άλλο.

Ο θηλασμός  επίσης παρέχει και την πολυπόθητη σωματική επαφή του βρέφους με την μητέρα του που λειτουργεί  “ανακουφιστικά” όταν το βρέφος στρεσάρεται ψυχικά.

Ο θηλασμός  είναι ένα  σημαντικό βήμα προς μια υγιή αίσθηση του εαυτού , με “χρώμα” ψυχοσυναισθηματικής ασφάλειας και προστασίας  και βάζει ένα σημαντικό λιθαράκι στην διαδικασία της ανεξαρτητοποίησης που ξεκινάει στην παιδική ηλικία και όχι στην βρεφική.

Η ηλικία των 0 ως 2 με 2.5 ετών  περιστρέφεται γύρω από την αίσθηση και την εκπλήρωση των ψυχικών αναγκών μέσα από την μη-λεκτική επικοινωνία.

Αντιγόνη Συμεωνίδου – Ψυχολόγος, ψυχοθεραπεύτρια

Αφήστε μια απάντηση