Image by pch.vector on Freepik

H πρώτη αίσθηση της ζωής που βιώνει ο άνθρωπος είναι η ίδια η διαδικασία της γέννησης του.

Η πρώτη αίσθηση του εαυτού είναι το χρώμα της πρώτης εμπειρίας που βιώνει μέσα από την αλληλεπίδραση του με την μητέρα.

Το στήθος (θηλασμός) και η αγκαλιά είναι η πρώτη αίσθηση ασφάλειας και προστασίας που εκπληρώνουν την τόσο βασική αυτή ψυχική ανάγκη.

Αυτές οι δύο εκφράσεις αγάπης μέσα από την μη-λεκτική επικοινωνία, δημιουργούν την πρώτη αίσθηση “σπιτιού” με μια πολύ γερή σκεπή που δίνει το έναυσμα στην εξέλιξη θετικών συναισθημάτων στον “καινούργιο” άνθρωπο…

Ο θηλασμός εκπληρώνει την πιο βασική μας ανάγκη : την ανάγκη της σωματικής και ψυχικής επικοινωνίας με την βασική τροφό και μορφή εκπλήρωσης ψυχικών αναγκών ( μητέρα), έτσι ώστε αφενός τα πρώτα βιώματα μας να είναι θετικά και ανακουφιστικά και αφετέρου να χτίσουν την σχέση εμπιστοσύνης και αγάπης με το μορφή (κυριολεκτικά και μεταφορικά) της μητέρας..

Και έρχεται η ηλικία των + – 2 ετών που κορυφώνεται το άγχος αποχωρισμού…Τι γίνεται με τον θηλασμό? Συνεχίζει η μητέρα να παρέχει την ανακούφιση ή διακόπτει?

Συνεχίζει να παρέχει την ανακούφιση και ΔΕΝ διακόπτει τον θηλασμό.

Ο βασικότερος λόγος είναι : ο αποχωρισμός από την μητέρα “σοκάρει” τον μικρό άνθρωπο γιατί τον φέρνει αντιμέτωπο με την Πρώτη του εσωτερική ψυχική σύγκρουση.

Ποια είναι η σύγκρουση?

Αφενός η έμφυτη ανάγκη να “αποχωριστεί” την μητέρα του και να ξεκινήσει να εξοικειώνεται με την εμπειρία της εξερεύνησης του κόσμου του σε ένα πιο “αυτόνομο” επίπεδο και αφετέρου με τον φόβο και το άγχος που του δημιουργεί ο αποχωρισμός…

Ο θηλασμός σ’αυτήν την εσωτερική σύγκρουση λειτουργεί ως σημείο αναφοράς ασφάλειας.

Η ψυχοσυναισθηματική ασφάλεια εκπληρώνει ξανά την ψυχική ανάγκη του μικρού ανθρώπου με αποτέλεσμα να νιώθει ότι μπορεί να “αποχαιρετήσει” την πρώτη έκφραση δεσμού με την μητέρα και να “προχωρήσει” σε καινούργιους…

Γράφει η: Αντιγόνη Συμεωνίδου – Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια, 

Αφήστε μια απάντηση