Ο θηλασμός για μένα ήτανε κάτι που θα προσέφερα οπωσδήποτε στο παιδί μου.
Όταν έμεινα έγκυος έψαξα για σεμινάρια θηλασμού τα οποία γινόταν τότε από την Μιλένα Ρούσκοβα στην γειτονική Ξάνθη.
Εκεί έμαθα πολλά πράγματα για τον θηλασμό και την φυσιολογική γέννα με την πολύτιμη καθοδήγηση αυτού του υπέροχου ανθρώπου.
Τελικά γέννησα με καισαρική, λόγω δυστοκίας, στο νοσοκομείο της Καβάλας.
Όταν ξύπνησα την επόμενη ημέρα από ολική νάρκωση, μας ενημέρωσαν ότι το μωρό το κρατούσαν για παρακολούθηση και μάλιστα του έδιναν αντιβίωση με ορό προληπτικά!!
Μετά από πολλές φασαρίες, μου επέτρεψαν να το δω και να το θηλάσω.
Με πολύ προσοχή για να μην βγούνε οι δυο οροί, το έβαλα στο στήθος και αυτό το άρπαξε αμέσως αλλά μετά από λίγο αποκοιμήθηκε. Εννοείται του είχαν δώσει γάλα.
Υπέγραψα για να μην του ξαναδώσουν άλλη τροφή ή πιπίλα και επέστρεψα στο δωμάτιο περιμένοντας να με καλέσουν.
Για το επόμενο 24ωρο χτυπούσε το τηλέφωνο στο δωμάτιο, με πήγαινε η μητέρα μου με το καροτσάκι στο μωρό , το θήλαζα και ξαναέφευγα. Είχα αναστατώσει όλο το νοσοκομείο με την συμπεριφορά μου!
Μια φορά ο προϊστάμενος παιδίατρος, δυσανασχέτησε που με είδε τόση ώρα εκεί και είπε αυστηρά ότι πρέπει να θηλάζω δέκα λεπτά από το στήθος, δέκα από το άλλο και είναι αρκετό και να δούμε πως είναι η θηλαστική του ικανότητα αλλιώς να πάρει συμπλήρωμα.
Ευτυχώς ήμουνα ενημερωμένη για την πραγματικότητα και τον αγνόησα.
Τελικά , έβγαλαν τον ορό από το μωρό, μου το έδωσαν και πολύ γρήγορα επιστρέψαμε στο σπίτι.
Το πρόβλημα που παρουσιάστηκε ήτανε οι πολύ πληγωμένες θηλές μου, σχεδόν σχισμένες στα δυο και αυτό εξαιτίας ενός ανατομικού θέματος του πιγουνιού του μωρού που δεν έπιανε πολύ καλά την θηλή.
Δοκίμασα όλες τις στάσεις που μπορεί κανείς να φανταστεί και κάθε πρώτη ρουφηξιά ήτανε για μένα τρομερός πόνος.
Αγόρασα ψευδοθηλές, αλλά από ότι φάνηκε ήτανε μεγάλες για το στόμα του μωρού, και εγώ δεν κατάλαβα γρήγορα ότι δεν μπορούσε να ρουφήξει πολύ γάλα.
Στις δυο ημέρες έχασε 300 γραμμάρια και η παραγωγή μου μειώθηκε δραματικά.
Με τις οδηγίες της Μιλένας, νοίκιασα ένα επαγγελματικό θήλαστρο και ξεκίνησα να αντλώ όταν δεν θήλαζα, καθώς και έτρωγα συστηματικά ένα μπαχαρικό , το τσιμένι που είναι γνωστό ότι αυξάνει το γάλα.
Ευτυχώς σε λίγες ημέρες επανήλθε η παραγωγή (αν και μυρίζαμε και οι δυο σαν παστουρμάς) πέταξα τις ψευδοθηλές και παρόλο τον πόνο συνέχισα τον θηλασμό.
Το μωρό ήταν αρκετά ανήσυχο και θήλαζε ή κοιμόταν επάνω μου σχεδόν 18 ώρες το 24.
Μετά από λίγες εβδομάδες όλα ήταν καλύτερα. Και παρόλο που για δυο χρόνια ξυπνούσα την νύχτα κάθε μισή με δυο ώρες, συνέχισα τον θηλασμό μέχρι τα τρία του όταν αποθήλασε φυσικά.
Δεν μετανιώνω ούτε για ένα ξενύχτι, ούτε για ένα πόνο, αισθάνομαι ότι έκανα το καλύτερο για το παιδί μου και το διαπιστώνω καθημερινά.
Ελπίζω η ιστορία μου να δώσει κουράγιο σε όλες τις καινούργιες μητέρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα θηλασμού.
Ναταλία Ιωαννίδου
Aν θέλετε να μοιραστείτε και
τη δική σας ιστορία θηλασμού μαζί μου και με τις άλλες μαμάδες, την περιμένω στο info@thilasmos.com
