Θα ήθελα να σας καταθέσω και εγώ την δική μου ιστορία θηλασμού, η οποία όπως είναι φυσιολογικό είχε πολλές δυσκολίες αλλά μου έδωσε και μου δίνει ακόμη άπειρες στιγμές ευτυχίας!

Όλα ξεκίνησαν από την εγκυμοσύνη μου ακόμα, καθώς ήθελα τόσο πολύ να θηλάσω που δεν ήθελα να αφήσω τίποτα στην τύχη. Διάβαζα συνέχεια, έμπαινα σε όλα τα site και έκανα διασταύρωση στοιχείων.

Είχα ορκιστεί πως το μωρό μου θα το θηλάσω ο κόσμος να χαλάσει!!!

Επέμενα περισσότερο στις δυσκολίες τις οποίες θα συναντούσα έτσι ώστε να μην τα παρατήσω και φυσικά είχα προειδοποιήσει τον περίγυρο για την απόφαση μου και έκανα θερμή παράκληση για την υποστήριξη  τους (την οποία βέβαια δεν είχα!!!).

Ξεκινώντας λοιπόν, γέννησα με καισαρική το γλυκό μου αγοράκι και ήμουν από τις τυχερές μανούλες με μεγάλη θηλή και με ένα μωρό το οποίο με περίμενε συνέχεια με ανοιχτό  το στόμα! (κυριολεκτικά ήταν μόνιμα με το στόμα ανοιχτό και με έψαχνε!!!).

Δεν έχασε καθόλου χρόνο και ξεκίνησε δουλειά χωρίς σταματημό..

Μετά από λίγες μέρες γύρισα σπίτι και έπρεπε να μεγαλώσω το μωρό μου μόνο με το δικό μου γάλα (είχα γίνει μανιακή με το θέμα) και έτσι ξεκίνησα λοιπόν!

Η συνέχεια ήταν πάρα πολύ δύσκολη και κοπιαστική για μένα, έχοντας υπόψη πάντα και τις  τρελές ορμόνες που δεν σε αφήνουν σε ησυχία για πολύ καιρό αφού γεννήσεις .Το μικρό μου αγγελούδι θήλαζε ακατάπαυστα, όλη μέρα, όλη νύχτα, όλες τις ώρες, δεν ήθελε να κάνει τίποτα άλλο, δεν ήξερε να κάνει τίποτα άλλο.

Ήταν πάνω μου και 20 ώρες το 24ωρο κάποιες φορές. Κάθε φορά που τον άφηνα για να πάρω μια ανάσα έκλαιγε απαρηγόρητα. Θυμάμαι τον εαυτό μου μόνιμα σε ένα καναπέ ή ένα κρεβάτι για 3-4-5 ώρες συνεχόμενα, μέσα στο κατακαλόκαιρο και ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι να με πιπιλάει συνέχεια..

Νόμιζα πως θα με φάει ολόκληρη ,νόμιζα πως θα πάθω κατάθλιψη αν δεν σταματούσε λίγο. Ήμουν τόσο χαρούμενη που έγινα μάνα αλλά αυτό το μαρτύριο δεν το άντεχα άλλο. Δεν προλάβαινα να κάνω τίποτα.. Έτρεχα συνέχεια πανικόβλητη να φάω όσο καλά μπορώ για να στυλωθώ από την κούραση και να έχω γάλα .Θυμάμαι τον εαυτό μου να αναρωτιέται που είναι η χαρά του θηλασμού και αφού υπάρχει γιατί δεν έρχεται και σε μένα…

Παρ ‘όλα αυτά είχα πεισμώσει τόσο πολύ πως το μωράκι μου θα θηλάσει, γιατί ήξερα καλά πως είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορώ να του κάνω, σχεδόν δεν με αναγνώριζα πόσο πεισματάρα είχα γίνει. Αλλά η χαρά του θηλασμού αργούσε και εγώ παρέλυα από κούραση, ένιωθα πως πνίγομαι..

Η μαμά μου από την άλλη με ζάλιζε να του δώσω ξένο γάλα και συνέχεια άκουγα απ’ όλους τις κλασικές απαράδεκτες κουβέντες, δώστου γαλατάκι σε σκόνη, δεν χορταίνει με το δικό σου, μην είσαι πεισματάρα, το παιδί πεινάει δεν το βλέπεις, δεν του προσφέρεις τίποτα παραπάνω από το ξένο γάλα, αν του δώσεις συμπλήρωμα θα ηρεμήσεις, αν δεν του δώσεις θα αρρωστήσεις, δηλαδή τα παιδιά που δεν θήλασαν τι έπαθαν, το παιδί είναι φαγανό και εσύ δεν έχεις τόσο γάλα! !!!

Και σε όλη την ταλαιπωρία μου ήρθε να προστεθεί και το άγχος ότι αφήνω το μωρό μου νηστικό. Φρίκη η κατάσταση, φρίκη..

Έβαλα αρχικά ένα στόχο τις 40 ημέρες. Στις 20 μέρες ήρθε η παιδίατρος σπίτι και το λουλούδι μου είχε πάρει τα πρώτα του 1.600 γραμμάρια! !!! Η χαρά και η ηθική ικανοποίηση ήταν απερίγραπτες.. Σε 20 μέρες 1.600 γραμμάρια!  Η πορεία  στο βάρος του συνέχισε να είναι εντυπωσιακή και κάποια στόματα άρχισαν να κλείνουν.

Το μωράκι μου είναι πλέον 11 μηνών και συνεχίζουμε να θηλάζουμε ακάθεκτοι έχοντας λύσει όλα τα προβλήματα του πρώτου καιρού. Ο θηλασμός πλέον εδώ και καιρό δεν είναι μόνο χαρά, είναι καθημερινή ευτυχία!

Κλείνοντας θα πω, πως θα συνεχίσουμε να θηλάζουμε γιατί έτσι μας αρέσει! Και  τα απαράδεκτα σχόλια περί θηλασμού δεν θα σταματήσουν ποτέ, αλλά θα συνεχίσουν να υπάρχουν εφόσον είμαστε ένα τόσο ανενημέρωτο κράτος σε θέματα τόσο σημαντικά όπως είναι η σωματική αλλά και συναισθηματική θρέψη και ανάπτυξη του μωρού μας.

Κορίτσια θηλάστε και ενημερωθείτε! Μην ακούτε κανέναν, παρά μόνο το ένστικτό του παιδιού και το δικό σας!

Χρύσα

Aν θέλετε να μοιραστείτε και
τη δική  σας ιστορία θηλασμού μαζί μου και με τις άλλες μαμάδες, την περιμένω στο info@thilasmos.com

Αφήστε μια απάντηση