Image by Freepik

Εάν σας ζητούσαν να χάσετε το 10% του βάρους σας μέσα σε 48 ώρες, πώς θα το κάνατε;

Η ασιτία ίσως βοηθούσε, αλλά μάλλον όχι τόσο γρήγορα.

Τι θα λέγατε για αφυδάτωση μετά από απαίσιους εμετούς και διάρροιες;

Ίσως με συνεχόμενη άσκηση για 48 συνεχόμενες ώρες;

Σωστά. Όλες αυτές οι προτάσεις είναι παράλογες.

Δέκα τοις εκατό του βάρους είναι πάρα πολύ για να το χάσει κανείς τόσο γρήγορα.

Αλλά τα νεογέννητα μωρά πολύ συχνά πραγματικά χάνουν το 10% του βάρους τους τις πρώτες ημέρες μετά τη γέννησή τους. Ποιοι παράγοντες συνηγορούν σ’ αυτή την απώλεια βάρους;

Καταρχήν θα πρέπει να καταλάβουμε ότι το 10% ή το 7% (ή οποιοδήποτε νούμερο), είναι απλά ένας αριθμός.

Έχω ξαναπεί στο παρελθόν ότι θυμώνω πολύ όταν ακούω αριθμούς εκτός κάποιου πλαισίου, ειδικά όταν λαμβάνουμε μέτρα εξαιτίας τους.

Όταν κοιτάζουμε για σημάδια υγείας και ευεξίας σ’ ένα νεογέννητο, συγκεντρώνουμε όλων των ειδών τις πληροφορίες οι οποίες θα μας δώσουν την συνολική εικόνα αυτού του μωρού. Αυτές οι πληροφορίες θα μας βοηθήσουν να ερμηνεύσουμε τα νούμερα.

Η απώλεια βάρους ενός νεογνού χρειάζεται ένα πλαίσιο για να έχει κάποιο νόημα.

Η Αμερικάνικη Ακαδημία Παιδιατρικής λέει ότι τα υγιή, τελειόμηνα νεογνά με απώλεια βάρους 7%, θα πρέπει να παρακολουθούνται πιο στενά όσον αφορά την διατροφή τους και οι φροντιστές τους θα πρέπει να τα παρακολουθούν πιο συχνά.

Θέλω όμως να πιστεύω ότι η συχνή παρακολούθηση είναι μέρος της κανονικής φροντίδας του νεογέννητου, σε όποιο σημείο του κόσμου κι αν βρίσκεστε, κι όχι μια νέα πρακτική.

Το 7% φαίνεται να είναι το σημείο ανησυχίας και αυξημένης προσοχής του τρόπου σίτισης ενός μωρού. Και δυστυχώς, το 10% της απώλειας βάρους φαίνεται να είναι το σημείο για έναρξη συμπληρώματος.

Αλλά η υπερβολική απώλεια βάρους, η οποία τυπικά ορίζεται ως η απώλεια βάρους που ξεπερνά ή είναι ίση με το 10% του βάρους γέννησης, είναι σχετικά συνηθισμένο φαινόμενο.

Και το 7% είναι μια φυσιολογική, μέση απώλεια βάρους.

Σε μια έρευνα των Chantry et al , οι συγγραφείς βρήκαν ότι το 19% των αποκλειστικά θηλαζόντων βρεφών είχαν υπερβολική απώλεια βάρους τις πρώτες 3 μέρες της ζωής τους, αλλά μέχρι την 7η ημέρα τα περισσότερα από αυτά τα μωρά είχαν ανακτήσει αυτό το βάρος.

Επίσης προσδιόρισαν αυτό που, όπως θα δούμε, είναι ένα κοινό θέμα, ότι τα ενδοφλέβια υγρά της μητέρας κατά τη διάρκεια του τοκετού ήταν ένας ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου για την υπερβολική απώλεια βάρους.

Ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου είναι αυτός που μπορεί να προκαλέσει το αποτέλεσμα άσχετα με άλλους παράγοντες, άρα σ’ αυτή την έρευνα, τα ενδοφλέβια υγρά μπορεί να προκαλέσουν από μόνα τους απώλεια βάρους.

Μια άλλη έρευνα από τους Noel-Weiss et al, επίσης βρήκε ότι τα ενδοφλέβια υγρά κατά τη διάρκεια του τοκετού είναι παράγοντας κινδύνου για υπερβολική απώλεια βάρους του βρέφους.

«Ο χρόνος χορήγησης των ενδοφλέβιων υγρών στη μητέρα καθώς και η ποσότητα τους φαίνεται ότι σχετίζεται με την διούρηση των νεογνών και την απώλεια βάρους τους. Τα νεογέννητα ουρούν και διορθώνουν την κατάσταση των υγρών τους τις πρώτες 24 ώρες».

Σε μια άλλη έρευνα που έγινε στο Ζαίρ, η μέση απώλεια βάρους μετά τον τοκετό ήταν 7%.

Άλλη μια έρευνα που έγινε στην Ιταλία βρήκε ότι απώλεια βάρους 10% ήταν συνηθισμένη τις πρώτες μέρες ζωής, ειδικά μετά από καισαρική τομή.

Άρα, πολλά από τα μωρά που θηλάζουν αποκλειστικά χάνουν βάρος και τουλάχιστον μία αιτία που εξηγεί αυτή την απώλεια είναι ότι τα μωρά αποβάλουν τα υγρά που πήρε η μητέρα κατά τη διάρκεια του τοκετού.

Αυτό έχει νόημα. Προσπαθώ λοιπόν να σας πω να μην ανησυχείτε καθόλου για την απώλεια βάρους των πρώτων ημερών.

Η απώλεια βάρους είναι σημαντική, αλλά κάποια μωρά που χάνουν βάρος δεν χρειάζονται καμία παρέμβαση.

Κάποια απώλεια βάρους είναι προβλέψιμη.

Και κάποια απώλεια βάρους είναι αληθινή και τρομακτική.

Το κλειδί είναι να μπορούμε να αναγνωρίσουμε ποια παιδιά είναι σε κίνδυνο και να τα παραπέμψουμε σε κάποιον που ξέρει ποια απώλεια βάρους είναι σοβαρή και χρειάζεται παρέμβαση.

Ένας τρόπος για να προσδιορίσουμε την επαρκή πρόσληψη μητρικού γάλακτος είναι με την παρατήρηση των κενώσεων.

Η διούρηση είναι συνήθως ένας καλός τρόπος για να προσδιορίσουμε την λήψη υγρών, αλλά αν το μωρό ουρεί πολύ εξαιτίας των υγρών που πήρε κατά τη διάρκεια του τοκετού, τότε η διούρηση μάλλον θα είναι πολύ μεγάλη, αλλά τεχνητά μεγάλη, καθώς το μωρό βγάζει τα υγρά που πήρε κατά τη διάρκεια του τοκετού.

Άρα, τι είναι αυτό που θα μας κάνει αληθινά να καταλάβουμε; Οι κενώσεις.

Το πρωτόγαλα είναι πλούσιο σε ολιγοσακχαρίτες οι οποίοι παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του ανοσοποιητικού συστήματος του μωρού.

Καθώς οι ολιγοσακχαρίτες είναι άφθονοι στο μητρικό γάλα και δεν πέπτονται, όσο πιο πολλούς παίρνει το μωρό, τόσο πιο πολλές κενώσεις έχει.

Μπορούμε λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε τις κενώσεις σαν σημάδι επαρκούς ή μη θηλασμού.

Θέλουμε να δούμε το μωρό να αποβάλει όλο το μηκώνιο μέχρι την 4η-5η μέρα της ζωής του.

Το βάρος επίσης επηρεάζεται από το ποια ζυγαριά χρησιμοποιούμε και κάτω από ποιες συνθήκες ζυγίζεται το μωρό (ντυμένο, γυμνό) και από το αν έχει μόλις φάει, κάνει κακά ή ουρήσει πριν το βάλουμε στη ζυγαριά.

Μπορούμε επίσης να προσέξουμε την τάση της απώλειας βάρους κατά τη διάρκεια των ημερών.

Εάν ένα μωρό έχει χάσει 10% σε 72 ώρες, ποια ήταν η τάση αυτής της απώλειας βάρους;

Εάν το μωρό είχε μια φυσιολογική διούρηση, η απώλεια βάρους μπορεί να ήταν 8% τις πρώτες 36 ώρες και μόνο 2% μετά.

Άρα, η απώλεια βάρους των νεογνών μπορεί να μεταφραστεί μόνο μέσα σε ένα πλαίσιο το οποίο βλέπει όχι μόνο τα νούμερα, αλλά το ίδιο το μωρό, τις κενώσεις του, το είδος του τοκετού, τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζυγίζεται το μωρό.

Αναγνωρίζοντας τα διάφορα δεδομένα που μπορεί να επηρεάσουν την απώλεια βάρους, μπορούμε να αποφασίσουμε ποια μωρά χρειάζονται παρέμβαση και ποια όχι.

Ωστόσο, πολύ συχνά, δεν βάζουμε τη απώλεια βάρους μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο. Τα μωρά παίρνουν συμπλήρωμα εξαιτίας ενός αριθμού.

Όμως θα έπρεπε να έχουμε κάποιον πολύ καλό λόγο για να δώσουμε συμπλήρωμα. Έχουμε;

Νομίζω ότι τις περισσότερες φορές το συμπλήρωμα δίνεται εξαιτίας ενός και μόνο αριθμού και όχι ενός ολοκληρωμένου πλαισίου.

Προσέξτε το γράφημα του Αμερικανικού Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης των Ασθενειών (CDC) , ιδιαίτερα την μπλε γραμμή.

Σύμφωνα μ’ αυτό, περισσότερο από 20% των μωρών στην Αμερική παίρνει συμπλήρωμα πριν την δεύτερη μέρα. Είναι παράλογο.

Σίγουρα το ανθρώπινο είδος μπορεί να τα καταφέρει πολύ καλύτερα από το να δίνει στο ένα από τα πέντε νεογέννητα συμπλήρωμα για να επιβιώσει ήδη από την δεύτερη μέρα της ζωής του.

Εφόσον γνωρίζουμε ότι η απώλεια βάρους μετά τον τοκετό επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες, μπορούμε όχι μόνο να ενημερώσουμε τους επαγγελματίες υγείας, αλλά και να πληροφορήσουμε τις μητέρες.

Η ενδυνάμωση της μητέρας και του περιβάλλοντός της μέσω της πληροφόρησης, είναι πολύ σημαντική.

Και μπορεί να την προστατέψει από το να αισθάνεται πλήρως αποτυχημένη.

Jack Newman

Μετάφραση: Βίκυ Φαρδογιάννη – Πιστοποιημένη Σύμβουλος Θηλασμού IBCLC

 

 

Αφήστε μια απάντηση