Η περίοδος της εγκυμοσύνης, θα μπορούσε να μεταφραστεί ως η “περίοδος της υποδοχής”.

Η μέλλουσα μητέρα κυοφορώντας το αγέννητο πλάσμα της, κυοφορεί και συναισθήματα που παίρνουν την μορφή της προσμονής, χαράς, ανυπομονησίας αλλά πολλές φορές φόβου και άγχους για την ομαλή εξέλιξη της εγκυμοσύνης και την πράξη της γέννησης.

Όλα όσα νιώθει η μέλλουσα μητέρα, εισπράτονται από το έμβρυο και αρχίζει μια ψυχοσυναισθηματική διαδικασία που μοιάζει με δύο συγκοινωνούντα δοχεία, όπου το ένα επιδρά και τροφοδοτεί το άλλο…

H “πρώτη αίσθηση του εαυτού” δημιουργείται από την βιωματική εμπειρία της αλληλεπίδρασης του με την μητέρα, μέσα στο πρώτο περιβάλλον προστασίας και ασφάλειας, την μήτρα.

Η περίοδος της κύησης, όπως και ο θηλασμός είναι η πρώτη αίσθηση “σπιτιού”  όπου εγκαθιδρύονται και ανθίζουν τα πρώτα συναισθήματα…

Η ενδομήτρια ζωή, είναι η “στέγη” που παρέχει στο έμβρυο τις απαραίτητες συνθήκες για να μεταμορφωθεί σε μωρό, μέσα από το σώμα της μητέρας του.

Και αρχίζει να δημιουργείται το μητρικό ένστικτο, που είναι η ψυχική σύνδεση ανάμεσα στην μέλλουσα μητέρα και το έμβρυο, που μεγαλώνει καθώς το έμβρυο μεταμορφώνεται σε μωρό και αρχίζει να εκφράζει την ανάγκη του για επικοινωνία, μέσα από την κίνηση.

Η ανάγκη μας για επικοινωνία είναι από τις πιο βασικές ανθρώπινες ανάγκες και εκφράζεται, κυριολεκτικά ,πριν ακόμα γεννηθούμε.

Αυτός είναι και ο λόγος που το ένστικτο είναι προνόμιο των γυναικών και ιδιαίτερα των γυναικών που βιώνουν την εμπειρία της εγκυμοσύνης, της γέννησης και της μητρότητας…

Οι 9 μήνες της εγκυμοσύνης, σηματοδοτούν και την πορεία προς την Bιωματική Εμπειρία της Πραγμάτωσης.

Η  Πραγμάτωση είναι η Βιωματική Εμπειρία που δίνει “σάρκα και οστά” σε συναισθήματα που απλά υπήρχαν σε ένα πιο “φαντασιακό” επίπεδο.

Σε ένα επίπεδο που ορίζεται από την ψυχική ανάγκη της μέλλουσας μητέρας να ονειρευτεί , να οραματιστεί την μητρότητα, το μωρό της αλλά και την σχέση που “καλούνται” να βιώσουν και οι δύο.

Αν και “φαντασιακό” το επίπεδο, βιώνεται  ως απόλυτα αληθινό γιατί ακριβώς το πλάσμα που προβάλει και μεταβιβάζει όλα τα τόσο καταλυτικά συναισθήματα, είναι ένας καινούργιος άνθρωπος, αλλά αυτός ο καινούργιος άνθρωπος μεγαλώνει μέσα της και δημιουργείται μέσα ΚΑΙ  από την Ύπαρξη της.

Και ερχόμαστε στην Γέννηση….

Η πρώτη μορφή “αποχωρισμού” που βιώνει το αγέννητο πλάσμα είναι η πράξη της γέννησης του.

Είναι η πρώτη μορφή εσωτερικής σύγκρουσης, που αφενός ωθεί την ύπαρξη του αγέννητου πλάσματος να αποφασίσει πότε είναι έτοιμο να αποχωριστεί την πρώτη μορφή ψυχοσωματικής “στέγης” (ενδομήτρια ζωή) και αφετέρου είναι η Έκφραση της Ανάγκης του να βιώσει τον αποχωρισμό που συμβολίζει την μετάβαση του σε μια καινούργια πραγματικότητα.

Είναι μια διαδικασία που αποφασίζεται από τον αγέννητο άνθρωπο και είναι η πρώτη ενστικτώδης έκφραση ανεξαρτησίας.

Η απόφαση μας να γεννηθούμε και η απόφαση μας να νιώσουμε έτοιμοι να “ταξιδέψουμε” και να αποχαιρετήσουμε το πρώτο μας “σπίτι”…

Ιδανικά, μετά την γέννηση μας, αφηνόμαστε να βρούμε το στήθος της μητέρας μας και να Θηλάσουμε.

Θηλασμός…

Η ανάγκη της πραγμάτωσης της ψυχοσυναισθηματικής σύνδεσης του νεογέννητου με την μητέρα του, Βασική Μορφή εκπλήρωσης ψυχικών και σωματικών αναγκών, εκφράζεται με τον θηλασμό.

Η αίσθηση που βιώνεται μέσα από την σωματική ( δέρμα με δέρμα) επαφή είναι η βάση της αλληλεπίδρασης και συνέχεια της “αίσθησης του εαυτού”.

Αν βλέπαμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια του νεογέννητου, θα νιώθαμε την σημαντικότητα της σωματικής επαφής ( έκφραση ψυχοσυναισθηματικής ανάγκης για επικοινωνία και σύνδεση, μέσα από την αίσθηση), που εκφράζεται με τον θηλασμό, την αγκαλιά και την άμεση ανταπόκριση σε στιγμές ψυχικού άγχους και στρες που μπορεί να βιώσει το νεογέννητο.

Ο πιο δυνατός “οδηγός” αναγνώρισης της καινούργιας του πραγματικότητας, είναι η αλληλεπίδραση του με την Μητέρα του και τα συναισθήματα που εγκαθιδρύονται και ανθίζουν από την Μορφή της.

Το νεογέννητο, μεταμορφώνεται σε βρέφος που η καθημερινή του επαφή και η πορεία της σχέσης του με την Μητέρα του, τροφοδοτεί την αίσθηση του ως μια πλευρά μιας πολύ συναισθηματικά ισχυρής σχέσης …

Έτσι από τον ερχομό του στην γη, βιώνει ασφάλεια αντί άγχος, προστασία αντί ματαίωση, ανακούφιση και γαλήνη αντί μοναξιά…Είναι η καλύτερη πρόγευση ζωής… 

Θηλάστε τα πλάσματα σας….

Αντιγόνη Συμεωνίδου – Ψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια 

Την Αντιγόνη μπορείτε να την βρείτε και στο http://antigonisimeonidou.wordpress.com/

Αφήστε μια απάντηση