Το παρακάτω είναι ελεύθερη μετάφραση από κείμενο του Dr Jack Newman, που δημοσιεύτηκε εδώ

Image by Freepik

Τελευταία γίνεται πολύ συζήτηση σχετικά με το ότι τα μωρά πρέπει να ξεκινούν τις στέρεες τροφές τον 4ο μήνα για την «πρόληψη των αλλεργιών», κάτι το οποίο φαίνεται να υποστηρίζεται από επιστημονικές έρευνες.

Αυτή η αλλαγή έγινε πριν 2-3 χρόνια, όταν ακόμα η οδηγία ήταν οι στέρεες τροφές να ξεκινούν τον 6ο μήνα.

Ωστόσο, η επιστημονική έρευνα που λέει ότι θα πρέπει να ξεκινάμε τις στέρεες τροφές τον 4ο μήνα, δεν λέει ακριβώς αυτό.

Για την ακρίβεια λέει ότι εάν θέλουμε να προλάβουμε την εμφάνιση αλλεργιών θα είναι καλό να ξεκινήσουμε τις στέρεες τροφές κάπου ανάμεσα στους 4-7 μήνες.

Όμως γιατί αυτό μεταφράστηκε ως «στον 4ο μήνα»; Θα έλεγα ότι η επιστημονική έρευνα δεν είναι και τόσο πειστική τελικά.

Είναι προφανές ότι οι αλλεργίες δεν οφείλονται μόνο σε έναν παράγοντα (το πότε θα ξεκινήσει το μωρό τις στέρεες τροφές), αλλά και σε ένα πλήθος περιβαλλοντικών παραγόντων οι οποίοι επίσης παίζουν κάποιο ρόλο.

Τα μωρά θα πρέπει να ξεκινούν τις στέρεες τροφές ανάλογα με την ετοιμότητά τους, και όχι σύμφωνα με το ημερολόγιο.

Το παρακάτω είναι ένα απόσπασμα από την τελευταία επανέκδοση τους βιβλίου μου «Dr Jack Newman’s Guide to breastfeeding»: 

Τα μωρά, ειδικά αυτά που θηλάζουν, είναι καταπληκτικά.

Πολύ συχνά ζητούν να θηλάσουν όταν η μαμά τους (αλλά όχι και ο πατέρας απαραίτητα) κάθεται να φάει.

Αυτό συμβαίνει ακόμα κι όταν ο μπαμπάς και η μαμά δεν τρώνε την ίδια ώρα.

Πώς το ξέρουν τα μωρά;

Μήπως η μητέρα εκπέμπει κάποιο σήμα που λέει «είμαι έτοιμη να βάλω το πιρούνι στο στόμα μου»;

Πιστεύω ότι είναι πιθανόν. Εάν οι φερορμόνες μπορούν να προκαλέσουν σεξουαλική έλξη στους ανθρώπους, γιατί να μην υπάρχουν και μητρικές φερορμόνες που λένε «είναι ώρα για φαγητό»;

Δεν υπάρχει φυσικά επιστημονική απόδειξη γι’ αυτό, αλλά η εμπειρία των μαμάδων είναι σημαντική και θα πρέπει να τις ακούμε πιο συχνά. 

Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα είναι ότι το μωρό κάθεται στα πόδια του μπαμπά ή της μαμάς όταν κάποιος ή και οι δύο τρώνε.

Γύρω στους 4 μήνες, το μωρό αποκτά μεγάλο ενδιαφέρον γι’ αυτό που συμβαίνει.

Συχνά παρακολουθεί με μεγάλη προσήλωση την διαδρομή που κάνει το πιρούνι ή το κουτάλι από το πιάτο στο στόμα τους.

Μάλιστα, πολλές φορές τα μωρά προσπαθούν να βάλουν το χέρι τους στο στόμα της μαμάς τους για να πάρουν την τροφή από μέσα.

Μου φαίνεται ότι όταν ένα μωρό το κάνει αυτό, είναι έτοιμο να ξεκινήσει στέρεες τροφές όποια κι αν είναι η ηλικία του.

Φυσικά, ένα μωρό 2 μηνών δεν θα συμπεριφερθεί έτσι, οπότε δεν συζητάμε για τόσο μικρές ηλικίες. 

Και αν το μωρό δείχνει έτοιμο να φάει στους 5 μήνες και 2 εβδομάδες, γιατί να μην δώσουμε στο παιδί στέρεες τροφές εάν δείχνει τέτοιο ενδιαφέρον;

Και τι είδους τροφές θα πρέπει να δώσουμε στο μωρό όταν είναι έτοιμο;

Νομίζω ότι είναι λογικό για ένα μωρό 5 μηνών και 2 εβδομάδων που προσπαθεί να αρπάξει ένα κομμάτι κρέας από το πιάτο της μαμάς του, να φάει αυτό το κομμάτι κρέας.

Εντάξει, μπορεί να κοπεί σε πολύ μικρά κομμάτια ή να πολτοποιηθεί, αλλά ωστόσο μπορεί να είναι το ίδιο φαγητό με των γονιών του, με μερικές μόνο εξαιρέσεις. 

Ποιες είναι οι εξαιρέσεις;

Στρόγγυλες, μικρές τροφές όπως τα σταφύλια και τα φιστίκια, δεν είναι καλή ιδέα.

Συνήθως έχουν ακριβώς το μέγεθος της τραχείας (αεραγωγός) και μπορεί να κολλήσουν εκεί.

Τα λουκάνικα ενέχουν το ίδιο κίνδυνο.

Τα ποπ κορν το ίδιο.

Επίσης, καλύτερα να αποφεύγουμε πολύ καυτερά (πικάντικα) φαγητά καθώς το να κάψουμε το στόμα του μωρού δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να το ενθαρρύνουμε να φάει στέρεες τροφές.

Φυσικά, το ότι θα πρέπει να βεβαιωθούμε ότι το φαγητό που του δίνουμε δεν είναι πολύ ζεστό, είναι κοινή λογική.

Πολύ συχνά δεν υπάρχει καν ανάγκη να κόψουμε την τροφή σε μικρά κομμάτια: ένα μωρό μπορεί να κρατήσει στα χέρια του ένα μπρόκολο ή ένα αχλάδι και να το φάει. 

Φυσικά έχω ακούσει το επιχείρημα ότι τα μωρά των 5-6 μηνών βάζουν τα πάντα στο στόμα τους, ακόμα και τις πέτρες εάν έχουν την ευκαιρία.

Αυτό είναι αλήθεια και καθώς οι γονείς είναι συνήθως μαζί με το μωρό τους σ’ αυτές τις ηλικίες, όταν αυτό βάλει ένα πλαστικό παιχνίδι στο στόμα του γρήγορα θα τρέξουν να του το βγάλουν.

Το μωρό μόλις έμαθε ότι το παιχνίδι δεν είναι φαγητό ή τουλάχιστον δεν προορίζεται για το στόμα του, αν και θα συνεχίσει να το κάνει μέχρι στ’ αλήθεια να το μάθει.

Θα έλεγα λοιπόν ότι αν ένα μωρό βάλει στο στόμα του ένα κομμάτι κοτόπουλο και οι γονείς αντιδράσουν με τον ίδιο τρόπο, όπως αν έβαζε στο στόμα του μια πέτρα, τότε το μωρό θα μάθει ότι το κοτόπουλο δεν είναι φαγητό και δεν προορίζεται για το στόμα του επίσης.

Dr Jack Newman

Μετάφραση: Βίκυ Φαρδογιάννη – Πιστοποιημένη Σύμβουλος Θηλασμού IBCLC 

Πηγή

Αφήστε μια απάντηση